Εξοχικη κατοικια στη Σαλαμινα

Σε αντίθεση με τις μόνιμες κατοικίες του νησιού, που έχουν προκύψει μέσα από μια προσθετική διαδικασία αυτοσχέδιων επεκτάσεων ανταποκρινόμενων σε διαρκώς μεταβαλλόμενες ανάγκες, εδώ η ιδέα του παραθερισμού, απαλλαγμένη από τις υλικές ανάγκες της καθημερινότητας, μετουσιώνεται μέσα από μια διαδικασία αφαίρεσης από έναν αρχικό όγκο.

Οι εξωτερικοί τοίχοι δίνουν την εντύπωση μιας μονολιθικής κατασκευής, που όμως μέσα της κρύβει μια μεγάλη κεντρική αυλή. Μια στενή πύλη οδηγεί από τον δρόμο στην εσωτερική αυλή και μια δεύτερη, τοποθετημένη αντιδιαμετρικά, οδηγεί στον πίσω κήπο με τη μικρή κολυμβητική δεξαμενή.

Μέσα στην αυλή, δύο γυάλινα κουτιά στεγάζουν τους κύριους χώρους διημέρευσης και ενσωματώνουν την υπάρχουσα ελιά. Χάρη στα ολόσωμα συρόμενα υαλοπετάσματα, το όριο μεταξύ του μέσα και του έξω καταργείται και, ταυτόχρονα, ρυθμίζεται η διαμπερής κυκλοφορία από το μπρος στο πίσω μέρος του οικοπέδου. Η μέγιστη ελευθερία κινήσεων προκύπτει όταν τα υαλοπετάσματα και οι δύο πύλες του σπιτιού ανοίγουν, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας σειράς υπαίθριων χώρων, που χωρίζουν την κατοικία στα δύο.

Όλοι οι ιδιωτικοί χώροι της κατοικίας είναι ενσωματωμένοι σαν κοιλότητες στους βαρείς περιμετρικούς τοίχους και επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω της κεντρικής αυλής. Δευτερεύουσες αυλές αφήνουν το φως και τον αέρα να διεισδύουν. Ο ξενώνας μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα, μέσα από τη δική του αυλή, όπου βρίσκεται και το πηγάδι.