Εξοχικη κατοικια στις Καρυες

Πρόκειται για διώροφο κτίσμα των αρχών του 20ού αιώνα. Αποτελεί τυπικό δείγμα κατοικίας αγροτικού οικισμού, στην οποία οι κύριοι χώροι βρίσκονται στον όροφο, ενώ το ισόγειο στεγάζει –ανεξάρτητα– βοηθητικές χρήσεις.

Η διασκευή του σε σύγχρονη εξοχική κατοικία κινήθηκε σε δύο άξονες. Ο πρώτος αφορά τη λειτουργική οργάνωση των χώρων, η οποία πραγματοποιήθηκε με ρευστό και συνεχή τρόπο, χωρίς απόλυτες οριοθετήσεις. Ο δεύτερος έχει σκοπό να αναδείξει εκφραστικά και μορφολογικά την εμφανή διαφοροποίηση των ορόφων.

Μέσω της επέμβασης, το ισόγειο και ο όροφος, δημιουργούν ένα άμεσα αναγνώσιμο δίπολο, το μεν ως χώρος θερινής προσέγγισης, ο δε ως χειμερινής.

Ο όροφος, που σηματοδοτεί την παλαιά κύρια κατοικία, διατηρεί επίσημα στοιχεία και ιεραρχική διάταξη. Η οροφή και οι τοίχοι χρωματίζονται πράσινα, κατ’ αντιστοιχία με την έντονη βλάστηση του τοπίου. Ένα πράσινο κουτί, μέσα στο οποίο τοποθετούνται οι υγροί χώροι, οργανώνει λειτουργικά τον χώρο διημέρευσης. Το παλαιό μωσαϊκό διατηρείται αυτούσιο ως ενθύμηση της αρχικής διαρρύθμισης. Πάνω του διαρθρώνονται τα νέα δάπεδα που ορίζουν τις νέες λειτουργίες – ξύλο για το σαλόνι, τσιμεντοπλακάκι για την τραπεζαρία και τσιμεντοκονία για την κουζίνα.

Ο χώρος του ισογείου αποτυπώνει, με εκφραστικό τρόπο, την αρχική πέτρινη κατασκευή και τις στατικές επεμβάσεις, στις διάφορες φάσεις του κτηρίου. Όλα τα ετερόκλητα στοιχεία ασβεστώνονται και ενοποιούνται χρωματικά. Ο χώρος επιμερίζεται σε τρεις αλληλοκαλυπτόμενους υποχώρους, επιδιώκοντας διαφορετικά επίπεδα ιδιωτικότητας – χώρος συγκέντρωσης, χώρος ύπνου και ξενώνας.

Το δίπολο των ορόφων εκφράζεται και στις όψεις. Το ισόγειο ασβεστώνεται, ενώ στον όροφο η εξωτερική επιδερμίδα του κτηρίου μένει ανέπαφη, αποτυπώνοντας το πέρασμα του χρόνου.

Η εγκάρσια τομή της κατοικίας εμπεριέχει την ειδική ποιότητα του αρχικού κτίσματος. Μέσα από τη σύνδεση των δύο ορόφων και τη δραματική εναλλαγή στην προσέγγισή τους, η ποιότητα της εγκάρσιας τομής αποκαλύπτεται και μετατρέπεται σε καθημερινή εμπειρία.