Petra. Κατοικια στην Παρο

‘Και στις πέτρες μέσα τράβηξε κλωστές
κι απ’ τα σπλάχνα της γης ανέβασε σχιστόλιθο
ένα γύρο σ’ όλη την πλαγιά τα πλατιά στερέωσε σκαλοπάτια
Κι επειδή συλλογίστηκεν ωραία που είναι στην αγκαλιά ο ένας του άλλου γέμισαν έρωτα οι μεγάλες γούρνες’
Οδυσσέας Ελύτης, Η Γένεσις

Η τοποθεσία χαρακτηρίζεται από συστάδες πετρωμάτων και εξέχοντες γεωλογικούς σχηματισμούς. Ο σχεδιασμός άντλησε έμπνευση από τις ξερολιθιές της περιοχής: Μια πέτρινη κατασκευή που εναρμονίζεται με το περιβάλλον της.

Σε ένα τέτοιο σημείο διαμορφώνεται και αναπτύσσεται η κατοικία, χρησιμοποιώντας την πέτρα της εκσκαφής. Ενώ οι παραδοσιακές ξερολιθιές αναπτύσσονται παράλληλα με την υψομετρία και την κλίση του ανάγλυφου, οι τοίχοι της κατοικίας διεισδύουν στο έδαφος, αναδύονται από αυτό και στη συνέχεια διαμορφώνουν χώρους διαβίωσης. Στοχεύουν προς τη θέα δημιουργούν περάσματα, κλίμακες εισόδου και διαμήκεις οπτικές. Αυτοί οι τοίχοι πλάθουν το κτήριο δίπλα στο τοπίο, τον τόπο, την πέτρα.

Η πλάκα της οροφής ακουμπά στους πέτρινους τοίχους και προστατεύει τον χώρο διαβίωσης. Το τοπίο, διαποτίζει το εσωτερικό και μετά στρέφεται προς τη θέα και τη θάλασσα. Οι στέγες συμπληρώνονται με χώμα για φύτευση, επιτρέποντας στην τοπική χλωρίδα να συνεχίσει το ταξίδι της κατηφορικά μέσα και πάνω από το κτήριο.

Η κατοικία λειτουργεί ως συνέχεια του φυσικού εδάφους, δηλώνοντας την ανθρώπινη παρουσία μέσα από την αρχετυπική μορφή των πέτρινων τοίχων. Η σχέση μεταξύ του κατοίκου, και της φύσης, αποτελεί το σκεπτικό σε αυτό το αρχιτεκτονικό εγχείρημα. Μια αλληλεπίδραση χώρων, μια διαδοχή γεγονότων, ορίζει την αναζήτηση τρόπων συνύπαρξης της ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα στο άνυδρο Τοπίο.

Η ιερότητα αυτού του τόπου, που μετρά πολιτισμό χιλιετιών, καθοδηγεί την αρχιτεκτονική παρέμβαση, επιβάλλει μια ταπεινή, αλλά συγχρόνως ειλικρινή, αντιμετώπιση του τοπίου, μέσα από ένα προσωπικό διάβασμα.