‘Τα μονοπατια του νερου’ - Αναπλαση της πλατειας της Χρυσαφιτισσας στο Καστρο Μονεμβασιας

Η πλατεία της Χρυσαφίτισσας είναι ο μεγαλύτερος ανοικτός χώρος στη Μονεμβασιά, μια πλατεία νεοκλασσικών αναλογιών μέσα σε ένα μεσαιωνικό ιστό. Διανοίχθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα και παρέμεινε χωρίς πλακόστρωση και διαμορφώσεις μέχρι την τωρινή ανάπλασή της. Με πρόθεση η επίλυση της απορροής των ομβρίων να πάρει ποιητική διάσταση και η λιθόστρωση και το ανάγλυφο να εκφράζουν συνολικά αυτή τη ζωτική ανάγκη της πλατείας, προτάθηκε μια σειρά από γλυπτά λούκια που τη διατρέχουν και καταλήγουν σε οπές στα τείχη πάνω από τη θάλασσα. Τα λούκια χαράχθηκαν ως τεθλασμένες γραμμές που ‘λυγίζουν’ σύμφωνα με τα σημεία βέλτιστης κλίσης και ταυτόχρονα αναλαμβάνουν, μέσω της γεωμετρίας τους, να φέρουν ένα σύγχρονο χαρακτήρα σε ένα, κατά τα άλλα, παραδοσιακό περιβάλλον. Το κάθε πεδίο –ανάμεσα σε δύο λούκια– έχει μια ψηλή κεντρική ράχη (κορφιά), η οποία δημιουργεί παντού ήπια πέτρινα κύματα. H μεγαλύτερη επιφάνεια της πλατείας λιθοστρώθηκε με πελεκητό καλντερίμι χωρίς αρμολόγηση, ώστε χαμηλή βλάστηση να φυτρώνει στους αρμούς την άνοιξη. Τα λούκια διαμορφώθηκαν με πωρόλιθο, τούβλο και στο κοίλο τμήμα της επιφάνειάς τους με βοτσαλωτό, του οποίου η υφή δίνει την εντύπωση νερού που κυλάει. Παρόλο που τα υλικά είναι παραδοσιακά, χρησιμοποιήθηκαν και συνδυάστηκαν με πρωτότυπο τρόπο. Σχεδιάσθηκαν επίσης ορισμένες εικαστικές παρεμβάσεις: τέσσερις πλάκες τοποθετήθηκαν στις τέσσερις εισόδους της πλατείας, σκαλισμένες με επιλεγμένους στίχους του μονεμβασίτη ποιητή Γιάννη Ρίτσου και χαλύβδινα γλυπτά σε μορφή καλλιγραφικών βυζαντινών γραμμάτων πάνω σε ράβδους, σαν λουλούδια σε μίσχο, εγκαταστάθηκαν σε συστάδες γύρω από τις πλάκες. Kαθώς η πλατεία είναι αφιερωμένη στον περίπατο και τη θέαση της θάλασσας, δεν υπάρχουν τυπικά καθιστικά, παρά μόνο άτακτα ερριμμένες μεγάλες κανονόμπαλες για ελεύθερη χρήση καθίσματος ή παιχνιδιού.