Αυλη

αυλή*

Καθώς μαγείρευαν, έτρωγαν και έπιναν,

σαν στην αυλή* ενός εξοχικού, συζητούσαν

για το πώς η λέξη ‘taste’ σημαίνει ταυτόχρονα

«γούστο» και «γεύση» και για το πώς ένα μικρό

ορθογραφικό λάθος μπορεί να μετατρέψει

τη ‘Villa Savoye’ σε ‘Villa Savory’,

διευρύνοντας το πεδίο των ελεύθερων

συνειρμών, με τρόπο που ασφαλώς θα

ενέκριναν οι σουρεαλιστές, προς μιαν

αρχιτεκτονική διονυσιακή, στην οποία

ό,τι είχε από καιρό αποσπασθεί αναζητούσε

μια νέα ενότητα.

«Όσο θα μαγειρεύουν άλλοι κάπου αλλού,

τόσο το στομάχι μας θα παραμένει ανενεργό»

συμφώνησαν. Είτε μιλάμε για αρχιτεκτονική,

είτε για γαστρονομία, η ανάγκη για μια κριτική

ανακατάληψη του παρόντος καθίσταται πιο

επείγουσα από ποτέ· κι ας εγκυμονεί πάντα

ο όμορφος κίνδυνος να λιγωθούμε,

να λυσσάξουμε ή, έστω, να μεθύσουμε.»

*χώρος προετοιμασίας και κατανάλωσης

γεύματος, κουβέντας, γιορτής, αλλά και ύπνου