Δυο κατοικιες στο Λουτρακι

O τόπος είναι μια χαρακτηριστική πλαγιά, που αγναντεύει τη θάλασσα στη δυτική Κρήτη. Κυρίαρχη βλάστηση είναι οι ελιές, οι χαρουπιές και οι ανθεκτικοί θάμνοι του κρητικού τοπίου. 

Η μελέτη εστίασε στον σχεδιασμό δύο κατοικιών με σχετική τυποποίηση της κατασκευής, όπου η λειτουργία τους  θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες ενός νέου είδους χρηστών. Αυτοί οι χρήστες θα τις χρησιμοποιούν για ημι-μόνιμη κατοίκηση – εργασία, εκμεταλλευόμενοι το μεσογειακό κλίμα. Οι ίδιοι διαθέτουν αντίστοιχες εσωστρεφείς εστίες σε βόρειους ψυχρούς τόπους.

Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, στόχος ήταν η άμεση σχέση και επικοινωνία εσωτερικών – εξωτερικών χώρων, καθώς και το αγνάντεμα του τοπίου από όλους τους κύριους χώρους των κατοικιών. 

Υπήρχε όμως και μια ακόμη προϋπόθεση: ότι η κατασκευή θα ήταν λιθόκτιστη. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους μελετητές να συνεχίσουν την σχεδιαστική έρευνα, που ξεκίνησαν πριν από είκοσι χρόνια, πάνω στη σύγχρονη χρήση της λιθοδομής και στις πλαστικές της δυνατότητες.

Η κεντρική ιδέα ήταν να χρησιμοποιηθούν δύο παράλληλοι πέτρινοι τοίχοι – όρια στην κατεύθυνση βορρά – νότου για τη δημιουργία τριών ζωνών, με το ανατολικό όριο να σηματοδοτεί μια μορφή οχύρωσης απέναντι στο ανοικτό τοπίο, ενώ το δυτικό να διαχωρίζει τους ιδιωτικούς χώρους των κατοικιών με τις αυλές πρόσβασης σε αυτές. Στον άξονα βορρά – νότου τα όρια, ενώ θα είναι λειτουργικά απαραίτητα, σχεδιαστικά θα έπρεπε να εξαφανίζονται, εξασφαλίζοντας μια σύνθετη διαπερατότητα σε όλους τους χώρους και των δύο κατοικιών. Έτσι όλα τα διαχωριστικά,  εσωτερικά και εξωτερικά, των κατοικιών σχεδιάστηκαν ως ευέλικτα μίγματα μετάλλου, ξύλου και γυαλιού, ώστε να μπορούν να δημιουργούν μια ελαφρά – αέρινη αντίθεση στη συμπαγή μάζα της λιθοδομής.

Σε αυτή τη νοητά διαπερατή διαδοχή, υπάρχει ένας κεντρικός πυρήνας αυλής με προσβάσεις στο τοπίο, πλαισιωμένος από τις δύο κολυμβητικές δεξαμενές, οι οποίες στη συνέχεια συνδέονται με τους αντίστοιχους υπόστεγους χώρους υποδοχής. 

Σε κάθε κατοικία υπάρχει επίσης ένας πυρήνας - κενός χώρος, με την είσοδο και τις σκάλες πρόσβασης, που κατανέμει τις λειτουργίες, κοινόχρηστες και ιδιωτικές. Εκτός από τους δύο πέτρινους τοίχους, μικρότεροι τοίχοι αντιστήριξης προσπαθούν να ολοκληρώσουν την ένταξη των κατοικιών στο τοπίο.