H3_Μονοκατοικια στην Αττικη
Εικόνες37
Προβολη:
Φωτογραφίες
Σχέδια
Απεικονίσεις
Περιγραφη
Η μονοκατοικία, συνολικής επιφάνειας 1.000 m², κατασκευάστηκε σε ένα οικόπεδο επιφάνειας 7.000 m². Η αίσθηση της αμεσότητας με το υγρό στοιχείο είναι έκδηλη στο κτήριο, το οποίο φαινομενικά περιβάλλεται από το νερό. Αυτό έχει επιτευχθεί με την κατασκευή τριών συγκοινωνούντων ρηχών "λιμνών", οι οποίες περιβάλλουν από τρεις πλευρές το ισόγειο. Σε συνέχεια της μπροστινής λίμνης έρχεται η πισίνα κολύμβησης. Η αρχιτεκτονική του κτηρίου ακολουθεί τη λογική του "πτυσσόμενου", δημιουργώντας πλαίσια, τα οποία περιβάλλουν / αγκαλιάζουν τις χρήσεις της κατοικίας τόσο στον ισόγειο όροφο διημέρευσης, όσο και στον πρώτο όροφο, στον οποίο φιλοξενούνται τα υπνοδωμάτια. Το κέλυφος της κατοικίας φαίνεται να ακουμπά πολύ μαλακά στο έδαφος, ενώ μέσω του νερού των λιμνών δημιουργεί μια ψευδαίσθηση αιώρησης.
Ο βιοκλιματικός σχεδιασμός της κατοικίας επιτρέπει στον ήλιο να ζεσταίνει τους χώρους τους χειμερινούς μήνες και τον αποτρέπει το καλοκαίρι, ενώ παράλληλα εκτονώνει το θερμό αέρα προς τα έξω. Η στενή σχέση της κατοικίας με το νερό συμβάλλει στο δροσισμό της. Η χρήση συστήματος γεωθερμίας εξασφαλίζει εξοικονόμηση ενέργειας ψύξης και θέρμανσης μέσω των συστημάτων μεταφοράς θερμότητας (fan coil), ενώ τα δώματα είναι στρωμένα με σπιράλ, που σε συνδυασμό με τους ηλιακούς συλλέκτες που βρίσκονται στην πίσω μεριά του οικοπέδου, θερμαίνουν το νερό της πισίνας. Τέλος, στο ίδιο σημείο τοποθετήθηκαν φωτοβολταϊκά πετάσματα για παράγωγη ηλεκτρικής ενέργειας. Το νερό για της λίμνες και για την πισίνα προέρχεται από γεώτρηση, ενώ το νερό που απαιτείται για την άρδευση προέρχεται από μια δεξαμενή, στην οποία αποταμιεύονται όμβρια ύδατα που συλλέγονται μέσω ενός συστήματος αποστράγγισης και συλλογής. Στην κατοικία χρησιμοποιήθηκαν οικολογικά υλικά, ενώ στο εσωτερικό της σχεδιάστηκαν όλα τα έπιπλα σύμφωνα με της ανάγκες του ιδιοκτήτη. Ο σχεδιασμός είχε στόχο να δημιουργήσει ένα πολυτελές και εργονομικό περιβάλλον, με καθαρές γραμμές και μινιμαλιστική αισθητική. Στον περιβάλλοντα χώρο το γλυπτό του Γιάννη Ασπρά δημιουργεί μια διάθεση αφαιρετική.