Κατοικια εξω απο το Μαρκοπουλο

Η γραμμική ανάπτυξη μεταμορφώνεται σε κρυμμένη μεγάλη αυλή που αφήνει κυρίαρχη τη μεγάλη θέα. Μια ελεύθερη κιονοσειρά μπροστά στον μακρύ πέτρινο τοίχο συντάσσει με επίμονη στίξη την υπόμνηση της προφύλαξης από τον επιθετικό δυτικό ήλιο. Η μεγάλη θέα στη δύση ανοίγει στη μακριά πλευρά που ορίζεται από την υψομετρική διαφορά και τη σύνθετη στοά-πρόπυλο της μικρότερης πλευράς. Οι μικροί χώροι, τα «κελιά» και η μικρή περίκλειστη αυλή που προφυλάσσει το παλαιό «βαγόνι» συνεισφέρουν στην κατάληξη των ορίων. Ο χώρος συστρέφεται με ήπια έμφαση. Ο διάλογος με το φυσικό τοπίο είναι συνεχής. Οι διαφορετικές συνθήκες χώρου είναι οι συνθήκες ζωής που διαρθρώνονται: η ανοιχτή θέα στην υπερύψωση της στάθμης του περικυκλωμένου χώρου, τα υπόστεγα με τη στενή δίοδο της εισόδου, το πρόπυλο, η απομόνωση των κλειστών πέτρινων χώρων. Η είσοδος κρύβει και μετά επιτρέπει την αποκάλυψη του συγκεντρωμένου χώρου που από μακριά είναι ένα οργανωμένο πέτρινο ανάχωμα στην πλαγιά του τοπίου. Η καθαρή γεωμετρία του υπόστεγου από μπετόν, ψηλά στη μακριά πλευρά, αντίλογος και συμφιλίωση με την πολύπαθη μικρογεωμετρία των πέτρινων κιονοσειρών και των σιωπηλών τοίχων. Διάλογος και αντιφάσεις του προσδιορισμένου και του απροσδιόριστου, του κλειστού και του ανοιχτού, του φυσικού και του τεχνητού, της επιθυμίας και της προφύλαξης.