Παραθεριστικες κατοικιες στην Αγια Ειρηνη

Αντικείμενο της μελέτης είναι ο σχεδιασμός  δύο κατοικιών με ξενώνες, με θέα προς την θάλασσα και την Αντίπαρο. Οι κατοικίες χωροθετούνται στο ψηλότερο σημείο του οικοπέδου. Οι αύλειοι χώροι αποτελούν το συνδετικό στοιχείο των κατοικιών. Φαρδιές κλίμακες με μεγάλα πλατύσκαλα οδηγούν στα ‘πλατώματα’ θέασης διαπερνώντας εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους. Η φύτευση ενισχύεται στα δώματα και τις ενδιάμεσες αυλές. 

Στη βορεινή και νότια πλευρά των κατοικιών υπάρχουν ανοίγματα μόνο στις εσωτερικές αυλές και στην ανατολική κυριαρχεί η φύτευση με ντόπια βλάστηση και η ανάπτυξη των εγκάρσιων τοίχων. Στην δυτική υπάρχουν τα μεγάλα ανοίγματα  και τα καθιστικά θέασης.

Οι βασικές συνθετικές αρχές της όλης επέμβασης είναι:

Η χρήση της αρχετυπικής μορφής του τοίχου ,στοιχείο γνώριμο στο κυκλαδίτικο τοπίο, άλλοτε σαν όριο και άλλοτε σαν στοιχείο κατοίκησης.

Η προσαρμογή στο περιβάλλον και η διάλυση των ορίων μεταξύ κατοικημένου και φυσικού χώρου, η ενοποίηση του εσωτερικού του κτηρίου με τις αυλές, τις προσβάσεις και τις κλίμακες.

Η διάσπαση των μεγαλύτερων όγκων με μικρές μετακινήσεις με σκοπό να δημιουργηθούν προστατευμένες αυλές από τους έντονους βόρειους ανέμους. Στις αυλές  φυτεύονται μουριές που προσφέρουν σκιά. Το δίκτυο των πίσω αυλών διατρέχει τις κατοικίες και μέσω των μεγάλων ανοιγμάτων είναι δυνατή η θέαση προς τη θάλασσα.

Η αποφυγή σχεδιασμού μίας ενιαίας όψης. Μακρόστενα ανοίγματα διατρυπούν τους εγκάρσιους τοίχους ώστε να ορίζονται οι θέες και να δημιουργούνται χώροι με οπτική συνέχεια.

Η δημιουργία ενός οικιστικού συνόλου το οποίο αφήνει ανέπαφο το φυσικό τοπίο και  προσαρμόζεται στις κλίσεις του οικοπέδου, έτσι ώστε από την ανατολικά πλευρά να είναι σχεδόν υπόσκαφο.

Η χρήση του έντονου κυκλαδικού φωτός. Στις οπτικές που δημιουργούνται κινούμενος ανάμεσα σε τοίχους-χώρους και τοπίο κυριαρχούν αποχρώσεις του γαλάζιου και έντονες σκιάσεις μεταμορφώνοντας το κτήριο σε μία μηχανή θέασης.