ROOM18: The New Urban Hotel

Η έκθεση "ROOM18: To Nέο Αστικό Ξενοδοχείο" παρουσίασε όλα τα σχέδια που υπεβλήθησαν στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Σχεδιασμού Room18, και τις τρεις βραβευμένες προτάσεις, υλοποιημένες σε κλίμακα 1:1. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς και διήρκησε από 18 Νοεμβρίου έως 4 Δεκεμβρίου 2016.

The exhibition "ROOM18: The New Urban Hotel" presented all the submissions of the Room18 Pan-european Design Cnmpetition, and the three awarded entries, realised on full scale (1:1). The exhibition was held at the Benaki Museum and lasted from the 18th of November to the 4th of December 2016.

1^o Βραβείο

"Elysium & η πολιτική του γηπέδου γκολφ" - Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος

«Η ουτοπία είναι έννοια ιστορική. Αναφέρεται σε σχέδια κοινωνικής αναμόρφωσης που θεωρούνται απραγματοποίητα. […] Μόνο ένα τέτοιο σχέδιο είναι ουτοπικό με την αυστηρή σημασία του όρου, δηλαδή πέραν της ιστορίας – παρ’ όλο που κι αυτό το «εξωιστορικό» έχει ένα ιστορικό όριο» Χέρμπερτ Μαρκούζε,  Το τέλος της ουτοπίας

To Room 18 στοχάζεται την (α)πιθανότητα  να εκδηλώσει με αρχιτεκτονικούς όρους το ουτοπική παράδειγμα των Ηλυσίων Πεδίων.

Τα Πεδία

Το "Elysium" σχηματίζει μια χωρική έννοια της μετά θάνατον ζωής, ένα παράδεισο για τους δίκαιους και τους ενάρετους που μπορούν να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή σε ένα ιδανικό περιβάλλον. Στα Πεδία δεν υπάρχει ανάγκη για αρχιτεκτονική ή ένδυμα, καθώς τα ίδια τα πεδία παρέχουν όλες τις απαραίτητες υποδομές. Το ξενοδοχείο βρίσκεται στα δυτικά νησιά, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν τόπος αναψυχής (καθώς δεν υπάρχει ανάγκη για εργασία), ένα είδος ιδανικού ξενοδοχείου με τη μορφή ενός τοπίου.

Το Γήπεδο 

Μπορούμε να εντοπίσουμε μια αναλογία μεταξύ των Πεδίων και το σύγχρονο γήπεδο του γκολφ. Το γήπεδο του γκολφ είναι το επικρατούν είδος τοπίου - ένα παράδειγμα που αναπτύχθηκε κυρίως στα δυτικά νησιά (Σκωτία, Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα στις ΗΠΑ), τα οποία μπορούν να εντοπιστούν σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από τις κλιματικές συνθήκες. Το γήπεδο με το ατελείωτο γρασίδι του είναι το νέο πρότυπο που διαμορφώνει το ιδανικό τοπίο για την παγκόσμια κοινωνία μας. Καθώς τα Πεδία συνίστανται στην πολιτική εκδήλωση της εξουσίας του αρχαίου κόσμου (όπως η εξουσία επέτρεψε την πρόσβαση στον παράδεισο), είναι το Γήπεδο που καθορίζει την πολιτική στη σύγχρονη κοινωνία μας, διαμορφώνονας ένα ομοιόμορφο παγκόσμιο περιβάλλον που βασίζεται στις αξίες του Νέου Φιλελευθερισμού.

CoeLux Srl και τεχνητό ηλιακό φως

Σύμφωνα με τον Marcuse: «Η ουτοπία είναι έννοια ιστορική. Αναφέρεται σε σχέδια κοινωνικής αναμόρφωσης που θεωρούνται απραγματοποίητα. […] Το έργο του κοινωνικού μετασχηματισμού, ωστόσο, μπορεί επίσης να θεωρηθεί ανέφικτο, διότι έρχεται σε αντίθεση με ορισμένους επιστημονικούς νόμους, βιολογικούς νόμους, φυσικούς νόμους». Στην περίπτωσή μας, είναι η αδυναμία κατοίκησης στο τοπίο λόγω του εχθρικού φυσικού περιβάλλοντος που ορίζει τα Πεδία ως Ουτοπία. Ένα πιθανό όριο μπορεί να εντοπιστεί. Τεχνητό ηλιακό φως που αναπτύχθηκε από την CoeLux Srl χρησιμοποιεί νανοτεχνολογία, η οποία αναπαράγει το φυσικό φως σε κλειστό περιβάλλον. Τα Πεδία με τη μορφή ενός Γηπέδου γκολφ μπορούν να δημιουργηθούν σε ένα βιώσιμο κλειστό χώρο (Room 18 και Hotel Elysium) που παρέχει στους ενάρετους τις κατάλληλες κλιματικές συνθήκες για να ζήσουν.

1^st Prize

"Elysium & the politics of the golf course" Leonidas Papalambropoulos

"Utopia is a historical concept. It refers to projects for social change that are considered impossible […] Only such a project is utopian in the strict sense, that is, beyond history – but even this “ahistoricity” has a historical limit". Herbert Marcuse, The End of Utopia

Room 18 contemplates on the (im)possibility to manifest in architectural terms the utopian paradigm of the Elysian Fields.

The Fields

'Elysium' forms a spatial concept of afterlife, a paradise for the righteous  and the virtuous that can live a happy life in an ideal environment. In the Fields there is no need for architecture or garment as it is the fields that provide all the necessary infrastructure. Located in the western Isles, they can be seen as a leisure place (as there is no need for working), a kind of ideal hotel  in the form of a landscape.

The Course

We can trace an analogy between the Fields and the contemporary golf course. The golf course is the predominant type of landscape - a paradigm developed mainly in the western isles (Scotland,  the United Kingdom and later in the US)  that can be spotted  all over the world, regardless of climatic conditions. The course with its endless lawn is the new paradigm that formulates the ideal landscape for our global society. As the Fields consist of the political manifestation of the authority in the ancient world (as the authority gave access to paradise), it is the Course that defines politics in our contemporary society by shaping a global uniform environment  based on the values of New Liberalism.

CoeLux Srl and Artificial Sunlight

According to Marcuse: " Utopia is a historical concept. It refers to projects for social change that are considered impossible […] The project of a social transformation, however, can also be considered unfeasible because it contradicts certain scientifically established laws, biological laws, physical laws " . In our case it is the impossibility of inhabiting the landscape due to the hostile natural environment that defines the Fields as Utopia. A possible threshold can be traced. Artificial sunlight developed by CoeLux Srl uses  nanotechnology that reproduces natural light in an enclosed environment. The Fields in the shape of a Golf Course can be created in a sustainable indoor space (Room 18 and Hotel Elysium) that provides the virtuous with the proper climatic conditions to live.

2^ο Βραβείο

"18 meters" - João Prates Ruivo (FORA), ομάδα μελέτης 2η φάση: Ματίνα Θεοδωροπούλου, Phillip Fai Chung

Τα δωμάτια του ξενοδοχείου καλωσορίζουν τους ταξιδιώτες, τους περιπλανώμενους επιχειρηματίας, τους φιλοπερίεργους  τουρίστες, τις παρέες μεθυσμένων φίλων. Ο χώρος του δωματίου προσφέρει ένα διάλειμμα από το ταξίδι του νομάδα, καθώς το ίδιο αποτελεί ένα νομαδικό χώρο.

Αλλά εκτός από τον εξω-ταξιδιώτη, τα δωμάτια του ξενοδοχείου προσφέρουν και άλλες δυνατότητες, πιο μυστικές. Είναι επίσης χώροι παράστασης μιας άλλης ύπαρξης. Μόλις βρεθεί κάποιος στο εσωτερικό του δωματίου, μια άλλη ζωή είναι δυνατή.

Κι όλο χαρά και δύναμις, αίσθημα κι ωραιότης
πήγαν— όχι στα σπίτια των τιμίων οικογενειών τους
(όπου, άλλωστε, μήτε τους θέλαν πια):
σ’ ένα γνωστό τους, και λίαν ειδικό,
σπίτι της διαφθοράς πήγανε και ζητήσαν
δωμάτιον ύπνου, κι ακριβά πιοτά, και ξαναήπιαν.¹

Πίσω από την πόρτα, μια σκηνή: το εσωτερικό του δωματίου παρουσιάζει ένα άλλο χώρο, σαν διάδρομο, μακρύ και στενό. Από την οροφή κρέμονται όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά της οικιακής ζωής. Με μια κίνηση του χεριού μπορεί κανείς να κατεβάσει με τροχαλία αυτά τα αντικείμενα και τις ανέσεις ή να τα αφήσει να κρέμονται για να ελευθερώσει το χώρο. Κάθε χρήστης μπορεί να αποφασίσει για το πόσα έπιπλα θα κατοικούν στο δωμάτιο.

Όταν αδειάσει, ο αδιάβροχος χώρος του δωματίου μπορεί να γεμίσει μέχρι 1,6 μέτρα με νερό. Μια γραμμική πισίνα 18 μέτρων κρατά ένα κολυμβητή στα μισά του ύψους, ευθυγραμμισμένο με τον ορίζοντα.

1.Μπείτε / Τοίχος

Πλησιάζω την πόρτα του δωματίου χωρίς να ξέρω τι να περιμένω. Μετά τον αναγνωρίσιμο ήχο του ηλεκτρονικού κλειδιού που ξεκλειδώνει την πόρτα, μπαίνω στο δωμάτιο.

Το χέρι μου αισθάνεται τον επίπεδο τοίχο στα αριστερά μου καθώς διασχίζω το κατώφλι της εισόδου στο σκοτάδι, τα βλέφαρα φτιάχνουν πλαίσια σκιών, υλοποιούν αντικείμενα ανησυχίας.   

2. Αναπαυθείτε

Ένα φευγαλέο άγχος του αγνώστου ισορροπεί κάποια ανακούφιση για εκείνη την στιγμή της αφάνειας, όταν το σώμα δεν είναι εκτίθεται πλέον προς τα έξω.

3. Ξαπλώστε

Τραβώ το κρεβάτι από την οροφή και κάθομαι για μια στιγμή να αισθανθώ τα καθαρά σεντόνια. Ένα από τα χαρακτηριστικά τού να είναι κανείς μόνος είναι ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος δίπλα του.

4. Γδυθείτε 

Τα ρούχα μου κρέμονται ανάμεσα σε δύο τοίχους καλυμμένους με καθρέφτες. Αντίθετα προς τον χαρακτήρα του δωματίου, ο  χώρος πολλαπλασιάζεται άπειρα, ανοίγοντας ένα κόσμο όπου 1.000 άτομα περιμένουν μια ναρκισσιστική απόκριση.

5. Νερό

Ζεστό νερό πέφτει σαν βροχή από την επιφάνεια της οροφής, πλημμυρίζοντας το ορθογώνιο του ντους.

6. Γράψτε

Σπίτι είναι εκεί που είναι τα βιβλία μου και εργασία είναι εκεί που μπορώ ακουμπήσω ανοικτό τον φορητό υπολογιστή μου. Πληκτρολογώντας τις αγωνίες μου πάνω σε μια βάση, έχω τώρα 16 μέτρα κενού χώρου πίσω από την πλάτη μου.

7. Camara obscura

Μια μοναδική τρύπα στον νότιο τοίχο αποκαλύπτει ότι είναι ένα λειτουργικό διάφραγμα: με μια συστροφή πλημμυρίζω το δωμάτιο με την ανεστραμμένη θέα της πόλης, οι πολυκατοικίες κρέμονται από την οροφή και το γαλάζιο του ουρανού λιώνει με το χάλυβα που επενδύει απρόσκοπτα το δάπεδο και τους τοίχους.

Μια άλλη μοναχική οπή διατρυπά το πάτωμα: συνδέει το σώμα μου με τη ζωντανή υποδομή της πόλης έξω.

Λονδίνο, 9 Νοεμβρίου 2016

¹ Κ.Π. Καβάφης, Δύο νέοι, 23 έως 24 ετών. Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος, 1984 

2^nd Prize

"18 meters" - João Prates Ruivo (FORA), 2^nd phase team: Matina Theodoropoulou, Phillip Fai Chung

Hotel rooms welcome travellers, errant businessman, curious tourists, drunk groups of friends. The space of the room offers a break from the journey of the nomad, being in itself constituted as a nomadic space.

But beside the exo-traveller, the hotel rooms also offers other possibilities, more secret. They are also spaces of performance for an alter existence. Once inside the room, another life is possible. 

Now all joy and vitality, feeling and charm,
they went—not to the homes of their respectable families
(where they were no longer wanted anyway)—
they went to a familiar and very special
house of debauchery, and they asked for a bedroom
and expensive drinks, and they drank again.¹

Behind the door, a stage: the interior of the room presents another space like a corridor, long and narrow. From the ceiling hang all necessary features of domesticity. A stroke of an arm can pulley down these objects and comfort, or leave them hanging to clear the space. Each user can decide on how much furniture inhabits the room. 

Once empty, the waterproof space of the room can be filled up to 1,6 meters with water. A linear pool of 18 meters, suspends the swimmer mid-height, aligned with the horizon. 

1.Enter / Wall

I approach the door of the room without knowing what to expect. After the recognizable sound of the electronic key unlocks the door, I enter into the room. 

My hand feels the flat wall on my left as I cross the entrance threshold in the dark, eyelids trimming frames of shadows materialize matters of concern.

2. Rest

A fleeting anxiety of the unknown balances a certain relief for that moment of invisibility, when the body is no longer exposed to the outside. 

3. Lay down

I pull the bed from the ceiling, and sit for a moment to feel the clean sheets. One of the qualities of being on your own is that there is no one else next to you.

4. Undress 

My clothes hang between two mirrored walls. Against the grain of the room, space is multiplied endlessly opening a world where 1.000 subjects await for narcissist feedback. 

5. Water

Warm water rains from the surface of the ceiling, flooding the rectangle of the shower. 

6. Write

Home is where my books are, and work is wherever I can lay my laptop open. Typing my anxieties away on a plint, I now have 16 meters of empty space behind my back. 

7. Camara obscura

A single hole on the end south wall reveals to be an operable diaphragm: with a twist I flood the room with an inverted view from the city outside, polykatoikias hang from the ceiling, and the blue of the sky melts with the steel that clads floor and walls seamless. 

Another solitary hole perforates the floor: it connects my body with the living infrastructure of the city outside. 

London, 9 November 2016

¹ C.P. Cavafy, Collected Poems. Translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Edited by George Savidis. Revised Edition. Princeton University Press, 1992

3^o Βραβείο

"Box of dreams" - LA-NA: Sara Navazo Saez de Arregui, Edorta Larizgoitia Andueza

Η τυποποίηση ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του κάθε επιτυχημένου σχεδιασμού ξενοδοχείου. Πριν ενεργοποιήσετε τον φωτισμό του δωματίου σας, θα μπορούσατε εύκολα να μαντέψετε τη διευθέτηση όλων των στοιχείων: διάδρομος στην είσοδο, μπάνιο στη μία πλευρά, ντουλάπα στην άλλη... και στη συνέχεια το κρεβάτι.

Το κρεβάτι κυριαρχεί στον χώρο ως υπενθύμιση ότι ο ταξιδιώτης δεν είναι στο σπίτι του. Όντας ένα τόσο σημαντικό κομμάτι, αυτό το στοιχείο έχει καταστεί το κέντρο του δωματίου.

Το κρεβάτι είναι τοποθετημένο μέσα σε ένα ξύλινο κουτί, το οποίο δεν δίνει καμία ένδειξη στον επισκέπτη από το εξωτερικό, και το οποίο χρησιμεύει ως χώρος απομόνωσης από το υπόλοιπο δωμάτιο, από τον υπόλοιπο κόσμο.

Το κρεβάτι περιβάλλουν τα εξαρτήματα και ο εξοπλισμός του λουτρού, καθώς και άλλα αντικείμενα, τα οποία κατανέμονται όλα ελεύθερα στο χώρο.

Το Box of dreams [Κουτί ονείρων] είναι κυριολεκτικά ένα υπνοδωμάτιο μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.

3^rd Prize

"Box of dreams" - LA-NA: Sara Navazo Saez de Arregui, Edorta Larizgoitia Andueza

Standardisation used to be the key feature of any successful hotel design. Before switching on the lights of your room, you could easily guess the arrangement of all the elements: corridor at the entrance, bathroom on one side, wardrobe on the other… and then the bed.

The bed dominating the space as a reminder that the traveller is not in her own home. Being such an important piece, this element is made the centre of the room.

The bed is placed inside a timber box, that doesn't give any clue to the visitor from the outside, serving as a space of isolation from the rest of the room, and from the rest of the world.

Surrounding the bed are the bathroom fittings, furnishings, and other objects, which are all freely distributed in the space.

‘Box of dreams', is literally a sleeping-room within a hotel room.