«Χαμαιλεων +» βιοκλιματικη διπλοκατοικια στην Π. Πεντελη

Σε οικόπεδο συνολικής επιφάνειας 1.377m2 στο Δήμο Παλαιάς Πεντέλης, με υπάρχον κτήριο της δεκαετίας του ‘80, ανατέθηκε από τους ιδιοκτήτες η μελέτη μια νέας διπλοκατοικίας για τη στέγαση δύο οικογενειών. Η ανάγκη για πλήρη ένταξη του νέου κελύφους στο κατάφυτο από πεύκα ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους περιβάλλον και η προσαρμογή στο έντονα επικλινές ανάγλυφο του εδάφους υπήρξε θεμελιώδης. 

Το κτήριο τοποθετείται κατά το ήμισυ εντός του εδάφους με τρόπο που δημιουργείται άμεση επαφή με τον κήπο και τη φύση και από τα δύο επίπεδα, το ισόγειο και τον 1ο όροφο, ενώ η νέα είσοδος διαμορφώνεται ως μια τεθλασμένη διαδρομή μακριά από τους ιδιωτικούς χώρους των σπιτιών που βρίσκονται στο νότο. Η φυσική μορφολογία του εδάφους δεν τροποποιήθηκε σε κανένα σημείο της σε σχέση με της αρχική της στάθμη, πλην του περιτυπώματος του κτιρίου, καθότι η ίδια η κατασκευή προσαρμόστηκε στο οικόπεδο και όχι το αντίθετο. Ο κυρίως όγκος υποχωρεί δίνοντας χώρο να «αναπνεύσει» η υπάρχουσα κατοικία ενώ διατάσσεται σε σχήμα «Γ» ακριβώς σαν αντικατοπτρισμός της διάταξης του έτερου σπιτιού. Δόθηκε προσπάθεια ο λόγος της εξωτερικής επιφάνειας προς τον όγκο του κτιρίου να διατηρηθεί όσο το δυνατόν χαμηλότερος με στόχο τη μείωση των όψεων που είναι εκτεθειμένες στις εξωτερικές συνθήκες. Η κύρια αρχιτεκτονική χειρονομία είναι μια κεκλιμένη στέγη 19 μοιρών, στραμμένη προς το νότο, με στόχο την μείωση του οπτικού αντίκτυπου προς το παλιό κτίριο αλλα και τη φιλοξενία των μέσων παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η στέγη μοιάζει σαν να προήλθε από το ανασήκωμα της ίδιας της γης. Μια δυναμική χειρονομία ανάτασης - σαν πέταγμα πουλιού - από το έδαφος, αλλα πάντοτε εν επαφή με αυτό.

Οι χώροι διημέρευσης χωροθετούνται στο νότο και την απρόσκοπτη θέα του λεκανοπεδίου της Αττικής ενώ τα σημεία κυκλοφορίας, οι υγροί και βοηθητικοί χώροι στο βορρά. Αντίστοιχα τα ανοίγματα, λαμβάνοντας υπόψιν τον ιδιαίτερα ψυχρό βορινό άνεμο που επικρατεί το χειμώνα, μειώνονται στο βαθμό που παρέμειναν τα απολύτως απαραίτητα για φυσικό φωτισμό και αερισμό στη βορειοδυτική και βορειοανατολική όψη, ενώ αντίστροφα μεγιστοποιήθηκαν στις άλλες δύο μεσημβρινές όψεις. Η χρήση ανεστραμμένων δοκών στο φέροντα οργανισμό επιτυγχάνει τη μεγιστοποίηση της διείσδυσης της ηλιακής ακτινοβολίας στο εσωτερικό κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου και ως εκ τούτου την αύξηση του παθητικού ηλιασμού. Αντίστοιχα κατά τη θερινή περίοδο, με τη χρήση των σταθερών σκιάστρων υπο μορφή προστεγασμάτων και κινητών σκιάστρων υπο μορφή ρολών αλουμινίου, επιτυγχάνεται ο έλεγχος της ηλιακής ακτινοβολίας. Μελλοντικά προβλέπεται τοποθέτηση και εσωτερικών περσίδων για την αποφυγή της θάμβωσης.