Spolia. Διαμορφωση εξωτερικων χωρων του Ελληνικου Ιδρυματος Πολιτισμου

Ο κήπος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού παρέμενε για χρόνια παραμελημένος: ένα σύνολο ασύνδετων υπαίθριων χώρων και προσθηκών γύρω από την εμβληματική μεσοπολεμική κατοικία του ευεργέτη Πρόδρομου Αθανασιάδη Μποδοσάκη. Στόχος της υπαίθριας διαμόρφωσης είναι τόσο η λειτουργική ένωση των υφιστάμενων κτηρίων μεταξύ τους όσο και η ανάδειξη του ανοιχτού χώρου για την πραγματοποίηση δημόσιων εκδηλώσεων του Ιδρύματος. Τέσσερις νέοι κήποι με φυτά από τη μεσογειακή ύπαιθρο εμπλουτίζουν την υπάρχουσα βλάστηση: ο κήπος με τα αγρωστώδη, τα δασικά, ο οπωρώνας και το λιβάδι. Το συνεχές δάπεδο από χρωματιστούς τσιμεντόλιθους συνδέει τα υφιστάμενα κτήρια και τους κήπους μεταξύ τους και προσφέρει σημεία στάσης και περισυλλογής. Οι πτυχώσεις του δαπέδου με τις διαφορετικές γωνίες χάραξης των λίθων ανταποκρίνονται στην αποσπασματικότητα των στοιχείων που ενσωματώνει η διαμόρφωση: μνημεία, δένδρα, ερείπια. Το παλιό περιστύλιο απέναντι από την διατηρητέα οικία έχει εν μέρει κατεδαφιστεί, όμως οι αρχαιοπρεπείς κολώνες παραμένουν στο οικόπεδο και επαναχρησιμοποιούνται. Τοποθετούνται οριζόντια ολόκληρες ή τεμαχισμένες σε σπόνδυλους, μόνες ή σε συμπλέγματα. Άλλοτε δίνουν τον ρυθμό κατά μήκος ενός μονοπατιού, άλλοτε προσφέρονται ως καθιστικά κάτω από τη σκιά ενός δέντρου. Οι εγκάρσιες τομές των σπονδύλων φανερώνουν ότι οι κολώνες είναι φτιαγμένες από μπετόν. Ο αναχρονιστικός συνδυασμός του ιωνικού ρυθμού με το οπλισμένο σκυρόδεμα μας θυμίσει τις εθνικές αφηγήσεις που υπηρετούσε η αρχιτεκτονική κατά τον μεσοπόλεμο. Οι τεμαχισμένες ή επανατοποθετημένες κολώνες προσπαθούν να νοηματοδοτήσουν ξανά αυτό το αρχιτεκτονικό απόσπασμα σήμερα. Αντίστοιχα, στο δάπεδο, λεκτικά αποσπάσματα σχηματίζουν στίχους Ελλήνων ποιητών του 20ού αιώνα, που διαβάζονται καθώς κάποιος περπατά. Οι μικρές αυτές επεμβάσεις διαπραγματεύονται τη συμβολή του Ιδρύματος, που είναι υπεύθυνο για μεταφράσεις ελληνικής λογοτεχνίας, στη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.