Generic Sublime. Νεο Κτηριο Σχολης Καλων Τεχνων

Η θέση του πεδίου εκτός της πόλεως της Φλώρινας, κατά μήκος οδικού άξονα, θέτει το κτήριο σε “εξορία”, σε απόλυτη απομόνωση από τον αστικό ιστό της. Η πρόταση αντιτάσσει στα ασαφή όρια της περιοχής την αυστηρή γεωμετρία του και τον εσωτερικό χαρακτήρα του κατασκευάζοντας εσωτερικά μικρο-περιβάλλοντα.

ΓΕΝΟΣΗΜΟΣ ΧΩΡΟΣ
Καθώς η ταξινόμηση των εικαστικών τεχνών και η υποδιαίρεσή τους σε κατηγορίες (ζωγραφική, γλυπτική κ.λπ.) μοιάζει ανεπαρκής στη σύγχρονη εποχή, η νέα αρχιτεκτονική διάταξη θα πρέπει να κατασκευάσει μια χωρική υποδομή ικανή να συμπεριλάβει και εκείνο που πρόκειται να δημιουργηθεί. Ο Γενόσημος χώρος (generic space), ο χώρος δίχως μνήμη και ταυτότητα, ο χώρος στον οποίο παρατηρούνται πανομοιότυπες ιδιότητες με όλους τους άλλους με τους οποίους γειτνιάζει, μοιάζει να αποτελεί τη βέλτιστη λύση του προβλήματος.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΔΩΜΑΤΙΩΝ
Η πρόταση ανατρέχει στο αρχέτυπο του Δωματίου, έτσι όπως εκείνο ορίζεται στη χαρακτηριστικότερη μορφή του από τέσσερις τοίχους και συγκροτεί με αρχιτεκτονικούς όρους το ελάχιστο μέσο παραγωγής γενόσημου χώρου. Η διαίρεση και ο πολλαπλασιασμός του τύπου παράγει μια ακολουθία πανομοιότυπων χώρων διαμορφώνοντας μια αρχιτεκτονική τυπολογία απεριόριστης ευελιξίας ικανή να περιγράψει την παραπάνω συνθήκη.

ΥΨΗΛΟ– ΓΕΝΙΚΟ
Η θεώρηση του Υψηλού (Sublime), είτε συγκροτείται από τη μη καθορισμένη μορφή του και τον απεριόριστο χαρακτήρα του (Καντ, “Κριτική της δύναμης της Κρίσης”) είτε συγκροτείται ως η ενσάρκωση του απείρου στο πεπερασμένο (Σέλλινγκ), μπορεί να συσχετιστεί με την έννοια του Γενικού (Generic). Η Ακολουθία Δωματίων επιχειρεί να ενεργοποιήσει με τη γενόσημη χωρική διάρθρωσή της τον υπερβατικό χαρακτήρα του Υψηλού μέσα από την επανάληψη του αρχετυπικού Δωματίου των τεσσάρων τοίχων με τον ταυτόχρονο χειρισμό του φωτός και της κλίμακας. Η οροφή μέσα από τη δοκιδωτή μορφή της “απουσιάζει μερικώς” προσομοιάζοντας σε κατασκευές της υπαίθρου. Τα δωμάτια στερούνται τον αρχετυπικό προσδιορισμό τους ως εσωτερικών ή εξωτερικών χώρων, καθώς αποτελούν ενδιάμεσες ασαφείς εκδοχές του προτύπου. Οι συνδέσεις των χώρων εμφανίζονται χαλαρές, καθώς μπορεί να περιηγηθεί κανείς ως πλάνης στον “λαβύρινθο” ανάμεσα στα διάφορα τμήματα περνώντας από δωμάτιο σε δωμάτιο.