Πολυκατοικια στην οδο Δεινοκρατους

Η πολυκατοικία αποτελείται από πέντε ορόφους διαμερισμάτων, pilotis και τέσσερις υπόγειους ορόφους. Βασικό ζήτημα του σχεδιασμού ήταν η σχέση του κτηρίου με το περιβάλλον του: τον άμεσο περίγυρο και την πόλη της Αθήνας γενικότερα. 

Τόσο κάτοψη (τυπική οργάνωση σε ζώνες, με κλιμακοστάσιο κεντρικά και επιμέρους χώρους περιμετρικά), όσο και μορφή (ανάδειξη εκφραστικής αξίας φορέα, ρυθμός κενού-πλήρους, γεωμετρική καθαρότητα και τονισμός ακμών, κατασκευαστική γυμνότητα, αφαιρετική έκφραση, ατελής εφαρμογή κανόνα ‘βάση-κορμός-στέψη’, κ.α.) επιχειρούν να συστήσουν μία ευρύτερη, εμπράγματη αναφορά στην τυπική αθηναϊκή πολυκατοικία (’30-’60) και μέσω αυτής στο ευρύτερο περιβάλλον της Αθήνας. Η αναφορά αυτή εμπλουτίζεται με την ενσωμάτωση στο κτήριο επιλεγμένων χαρακτηριστικών της τυπικής αθηναϊκής πολυκατοικίας: απότμηση γωνιών οικοδομικού τετραγώνου συνδυασμένη με ισόγειο κενό (στοά), ιδιαίτερη επιμέλεια εισόδου, πρασιές και δώματα ως αυλές, εφαρμογή τοπικά εκσυγχρονισμένων παλαιών τεχνικών κατασκευής, κ.α. 

Αναφορικά με τον άμεσο περίγυρο και τα ειδικά χαρακτηριστικά του, το pilotis αναπτυσσόμενο σε δύο στάθμες, αποδίδει στη τομή του κτηρίου (δάπεδο-οροφή pilotis) την κλίση του εδάφους προκειμένου να προσαρμοστεί το κτήριο στην πλαγιά του Λυκαβηττού. Το pilotis διατρέχεται διαμπερώς από έναν ελεύθερα προσπελάσιμο, ημι-δημόσιο πεζόδρομο που συνδέει το κτήριο με το δίκτυο κινήσεων της πόλης. Η εναλλαγή του ελεύθερου ύψους του pilotis αποδίδει ρυθμό στην εσωτερική διαδρομή-πεζόδρομο. Στο κέντρο, βρίσκεται το κλιμακοστάσιο-είσοδος: πρόκειται για το συνθετικό πυρήνα-καρδιά του θέματος, που σηματοδοτείται με μεγάλο ελεύθερο ύψος, ζωηρό χρωματισμό και μία σκάλα. 

Η στερεομετρία του κτηρίου, όπως προκύπτει από τις ζώνες της κάτοψης, με τη σταδιακή απομείωση του όγκου του, αναλαμβάνει να διευθετήσει το πέρας του οικοδομικού τετραγώνου και έτσι να ρυθμίσει τοπικά τον ιστό της πόλης.