Συγκροτημα της Πολυτεχνικης Σχολης του Πανεπιστημιου Κυπρου

Το κτηριακό συγκρότημα της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου περιλαμβάνει τρεις ευδιάκριτες ακαδημαϊκές μονάδες (το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος, το Τμήμα Μηχανικών Μηχανολογίας και Κατασκευαστικής, καθώς και το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών), την κεντρική διοίκηση της Σχολής και κοινόχρηστες λειτουργίες. Το σύνολο των χώρων των Τμημάτων οργανώνεται σε ένα ενιαίο σύστημα πτερύγων με προσανατολισμό των κυρίων χώρων προς νότο και προς βορρά και με 6 κύριες στάθμες στις οποίες εντάσσονται, από τη χαμηλότερη προς την υψηλότερη, τα ερευνητικά εργαστήρια, η πλειονότητα των χώρων των μεταπτυχιακών φοιτητών, οι χώροι διδασκαλίας και οι χώροι υποδοχής και διοίκησης των Τμημάτων. Οι χώροι των γραφείων των διδασκόντων τοποθετούνται πάνω από το ενιαίο επίπεδο της ημιυπαίθριας κίνησης των πεζών και παράγουν τρεις αναγνωρίσιμους όγκους, ένα για κάθε Τμήμα.

Ουσιώδες συστατικό της πρότασης είναι η ζώνη του κεντρικού δημόσιου χώρου που στεγάζει τις κυριότερες δημόσιες χρήσεις και τους χώρους της κεντρικής διοίκησης της Σχολής. Η γεωμετρία της κεντρικής ζώνης, με τις χωρικές αναδιπλώσεις και τη διείσδυση του πρασίνου, επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των ορόφων και τη μετατρέπει σε δημόσιο χώρο ανθρώπινων επαφών και ανταλλαγής πληροφορίας. Βασικό χαρακτηριστικό του κεντρικού δημόσιου χώρου είναι ότι περικλείεται από ένα στοιχείο που μοιάζει με ενιαία ‘επιδερμίδα’ και αποτελείται από μεγάλες περσίδες πλάτους δύο μέτρων, οι οποίες είναι παράλληλες μεταξύ τους, αλλά δεν έχουν την ίδια κλίση. Το στοιχείο αυτό ελέγχει το μικροκλίμα της περιοχής με φυσικό τρόπο και, παράλληλα με τη βιοκλιματική του αξία και τη συμβολή του στην παραγωγή ενέργειας μέσω φωτοβολταϊκών διατάξεων, συνιστά από μόνο του μιαν ιδιαίτερη χωρική εμπειρία για τον περιπατητή που διασχίζει την κεντρική ζώνη του συγκροτήματος.

Πρόθεση των μελετητών ήταν να αναδείξουν τον διπλό χαρακτήρα του πανεπιστημίου: την αυστηρότητα στην οργάνωση και ταξινόμηση της γνώσης και την ελευθερία στην ανταλλαγή των ιδεών και στις ανθρώπινες σχέσεις. Ταυτόχρονα, ήθελαν να προβάλουν και τη σχέση ανάμεσα στα δύο, επιζητώντας τη διεύρυνση του αρχιτεκτονικού λεξιλογίου, ιδίως στα στοιχεία εκείνα, όπως τα συνδετήρια, που καλούνται από τη φύση τους να παίξουν υβριδικό ρόλο. Χρησιμοποιούνται υλικά όπως το εμφανές οπλισμένο σκυρόδεμα, το λευκό μάρμαρο, το γυαλί σε διάφορες εκδοχές (από υαλοπίνακες υψηλής θερμομονωτικής ικανότητας έως ημιδιαφανείς θερμομονωτικές λωρίδες), το ξύλο, το αλουμίνιο, ο δομικός και ο ανοξείδωτος χάλυβας κ.ά. Το σύνολο του συγκροτήματος ακολουθεί ένα ενιαίο κατασκευαστικό σύστημα (κάναβο) διαστάσεων περίπου 10x10m, εκτός από τις πτέρυγες των γραφείων που συνιστούν αυτοφερόμενες μεταλλικές κατασκευές.