Tempus Fugit - Πυργος Πειραια

Tempus Fugit – Ο χρόνος τρέχει

Ένα αυτοφυές αναρριχητικό φυτό έχει ήδη αναλάβει τον ρόλο του νέου ενοίκου, κατακλύζοντας τον εδώ και 30 χρόνια μισοτελειωμένο Πύργο του Πειραιά.

Η έννοια του ερειπίου που μοιάζει να χαρακτηρίζει αυτό το αφινίριστο οικοδόμημα είναι αντίστοιχη με την εμπειρία που αποκομίζει κανείς καθώς περπατά στην φύση. Το ερείπιο είναι μια μορφή κτηρίου που δεν μπορεί να προσβληθεί από την φθορά, καθώς στέκει με μια κριτική απόσταση απέναντι στον χρόνο.

It’s Time to Act – Ώρα για δράση

Ο λόγος είναι λοιπόν περί χρόνου. Αναφέρεται, δηλαδή, στο αινιγματικό ζήτημα της αυθαίρετης επίδρασης του τεχνητού πάνω στο φυσικό και του φυσικού πάνω στο τεχνητό. Στην προκειμένη περίπτωση διαπιστώνεται μια μάχη γιγάντων, αντίστοιχη με την μάχη που δίνει ο δικός μας ‘κοιμισμένος γίγαντας’ απέναντι στην επιβλητική παρουσία της φύσης, η οποία δεν συγχωρεί και μάλιστα επιχειρεί κάθε προσπάθεια, ώστε να ανακτήσει αυτό που βίαια της αφαιρέθηκε.

The Town’s Vertical Garden – Το νέο κατακόρυφο πάρκο της πόλης

Ίσως ο αγώνας ενάντια στην φθορά να κερδήθηκε και κάπως έτσι, ένα γιαπί γίνεται δοχείο της πρόσκαιρης ζωής των ανθρώπων. Η σύγχρονη αστική ζαλάδα που κατέκλυσε, εκτός από τα διεθνή αστικά κέντρα, και την πόλη του Πειραιά, της στέρησε οποιονδήποτε ελεύθερο χώρο εκτόνωσης των πολιτών. Ο Πειραιάς δεν χρειάζεται άλλο ένα ιδιόκτητο κτήριο, αλλά αντιθέτως έναν χώρο πρασίνου. Η ιστορία παρόλα αυτά μοιάζει να επαναλαμβάνεται, καθώς ακόμη και τώρα μιλάμε για την σταδιακή ανάκτηση του φυσικού μέσα στο ανθρωπογενές περιβάλλον, υπενθυμiζοντας ότι ο χρόνος ανακυκλώνεται μέχρι να ξανάρθει η στιγμή που η φύση θα προσπαθήσει και πάλι να κερδίσει τα χαμένα της.