Υπαιθριο λουτρο-παρατηρητηριο στη Μηλο

Το ‘κενό’ ως μέσο ανάγνωσης του τοπίου 

Το υπαίθριο λουτρό-παρατηρητήριο-τόπος διαλογισμού κτίσθηκε δίπλα σε μια υπάρχουσα κατοικία διακοπών. 

Στη φιλοσοφία του Ζεν το κενό ορίζεται ως ο άπειρος χώρος μέσα στον οποίο τα πάντα υπάρχουν τόσο ως παρουσίες όσο και ως δυνατότητες: ‘Η μορφή είναι κενό και το κενό είναι μορφή’. Σύμφωνα με την παραπάνω θεώρηση κατασκευάσθηκε ένας χώρος χωρίς μονοσήμαντη χρήση. Μπορεί να είναι παρατηρητήριο, τόπος διαλογισμού, ή υπαίθριο λουτρό. Πρόκειται για ένα ‘κενό’ που ορίσθηκε αρχιτεκτονικά, σε συγκεκριμένο σημείο στην ποικιλομορφία του τοπίου. Η θέση των μικρών ανοιγμάτων, τα σαφή ή ασαφή όρια του περιγράμματος, επιλέχθηκαν και καθορίστηκαν κατά τη διάρκεια του επί τόπου σχεδιασμού.  Για παράδειγμα, η θέα του γειτονικού κόλπου φιλτράρεται μέσα από χειροποίητα υαλότουβλα, που παραμορφώνουν κάπως την εικόνα του ηφαιστειογενούς τοπίου.

Το εγχείρημα αποτελεί μια προσπάθεια διάρθρωσης ενός χώρου, ο οποίος θα λειτουργεί ως εργαλείο ανάγνωσης του ιδιαίτερου τοπίου της Μήλου. Μέσω της κατοίκησής του, προτείνεται η επανασύνθεση-επανερμηνεία της δεδομένης εικόνας της σχέσης της θάλασσας με την ξηρά και η κατανόηση, μέσω των οπτικών φυγών, των στοιχείων που συνθέτουν το φυσικό τοπίο της περιοχής. Μετά από ένα διάστημα διαλογισμού ή περισυλλογής στο χώρο αυτό, δημιουργούνται μικρά ‘κενά’ στη ροή του νου και μια διαφορετική ποιότητα επαφής με το φυσικό περιβάλλον. 

Η κόμη ενός κέδρου και μια κατασκευή από καλάμια χρησιμεύουν στη σκίαση. Όλα τα  υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι γηγενή και κάποια από αυτά προϊόντα ανακύκλωσης.