Το ξεφωτο

Πώς να εναρμονίσουμε το πρόγραμμα μια περιάστειας κοινότητας, οχυρωμένης μέσα στον ιδιωτικό κήπo και στην κολυμβητική δεξαμενή της, με την αρχή μιας διαπερατής και γενναιόδωρης πόλης; Για να απαντήσουμε στο παράδοξο αίτημα επιβάλλονται ταχέως δύο εικόνες: η εικόνα του ξέφωτου, που περιβάλλεται από δένδρα και η εικόνα της φωλιάς από διαπλεκόμενα κλαδιά μέσα στην οποία κάθε κατοικία σαν πειναλέο νεογνό θα άνοιγε το άπληστο για φως ράμφος του προς τον ήλιο. 

Όλα τα διαμερίσματα, όπως η κολυμβητική δεξαμενή, έχουν διπλό προσανατολισμό. Αφενός προς τη λαμπερή και μολυσμένη ατμόσφαιρα του δρόμου διαμέσου των φυτεμένων ημιυπαιθρίων, που προστατεύονται με ένα δενδροειδές διάτρητο πέτασμα. Αφετέρου, συλλέγουν τη φωτεινότnτα του Νότου μέσω της 'Λεκορμπουζιανής χοάνης' περισυλλογής του φωτός, της οποίας τα στόμια αναδύονται με βάσn μια διάσπαρτη διάταξη. 

Συνεπώς, οι ένοικοι προστατεύονται από τις οχλήσεις ενώ επωφελούνται, από την κλειστή κολυμβητική δεξαμενή στη μεγαλύτερη γωνία του οικοπέδου. Ταυτόχρονα αυτή η υδάτινη λεκάνη λειτουργεί σαν ένας γιγάντιος ανακλαστήρας ο οποίος χάρη στην οροφή-οθόνη του, σκηνοθετεί επί του δρόμου το θέαμα του πολλαπλού παιχνιδίσματος του φωτός πάνω στην κυματοειδή επιφάνεια του νερού. Η πορώδης πρόσοψη, οι μετέωροι κήποι της και η εμπορική στοά της, σαν δύο ρήγματα του Piranesi, προσφέρουν θεάσεις προς τον κεντρικό κήπο, συμπληρώνουν αυτόν τον μηχανισμό κομίzοντας το πορώδες, το βάθος, τις προοπτικές ...