Existenz Maximum

Existenz maximum είναι μια νέα οργάνωση κατοικίας που βασίζεται στην ιδέα ενός οικιστικού συνεχούς και αποτελείται από διαδοχικούς περίκλειστους εσωτερικούς και υπαίθριους  χώρους. Κάθε σημείο του existenz maximum έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά ανάλογα με τη θέση του σε σχέση με το ρέμα, τη μορφολογία του εδάφους και τη διαθέσιμη θέα. Σε αντίθεση με το μοντερνιστικό πρότυπο του existenz minimum, που προσδιορίζει την ελάχιστη κατοικία με βάση ποσοτικά χαρακτηριστικά (μέγεθος, οικονομία χώρου/χρόνου), η πρότασή μας εξετάζει την ελάχιστη κατοικία με βάση ποιοτικά χαρακτηριστικά. Οι ελάχιστες λειτουργίες της κατοικίας εμπλουτίζονται  από διαφορετικά ποσοστά υπαίθριου, ημιυπαίθριου και κλειστού χώρου, τα οποία συνοψίζουν την ποιοτική σχέση της κατοικίας με τον εαυτό της και το περιβάλλον. Ανάλογα με την θέση της, κάθε κατοικία άλλοτε αναζητά την εσωστρέφεια μεγιστοποιώντας την αξιοποίηση του ισογείου και των εσωτερικών αυλών, άλλοτε συνδυάζει την ιδιωτικότητα των αυλών του ισογείου με οπτικές φυγές στον όροφο και άλλοτε αναζητά την εξωστρέφεια μεγιστοποιώντας τη θέα στο ρέμα. Στην κλίμακα του οικισμού η διαβάθμιση των κατοικιών ορίζει περιοχές πύκνωσης και αραίωσης των κτιστών όγκων και της βλάστησης, που μεταλλάσσονται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του τοπίου.

Στο existenz maximum ο ιδιωτικός χώρος εκτείνεται μέχρι την οικοδομική γραμμή. Η οργάνωση των κατοικιών γύρω από αυλές μειώνει την ανάγκη περιμετρικών ανοιγμάτων, με αποτέλεσμα η σχέση με το δρόμο να είναι δευτερεύουσας σημασίας. Αυτό που βλέπει κανείς από το δημόσιο χώρο είναι μια συνεχόμενη επιφάνεια από χρωματισμένο μπετόν. Το όριο αυτό διακόπτεται κατά τόπους από ημιδημόσια περάσματα, τα οποία συνδέουν τις κοινόχρηστες αυλές στο εσωτερικό των οικοδομικών τετραγώνων με τους δημόσιους περιπάτους πάνω στο ρέμα. Κατά μήκος κάθε περάσματος τοποθετούνται οι πολυκατοικίες, των οποίων η μεγαλύτερη κλίμακα και η διάτρητη όψη σηματοδοτούν το δημόσιο χαρακτήρα. 

Το existenz maximum δεν είναι ούτε προάστιο ούτε πόλη. Περιέχει χαρακτηριστικά τόσο από το κλειστό αστικό οικοδομικό τετράγωνο όσο και από το πανταχόθεν ελέυθερο προαστιακό σπίτι, αλλά ποτέ δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Αντίθετα είναι μια συνεχής και εναλλασσόμενη διαβάθμιση που εκκρεμεί μεταξύ πόλης και εξοχής, μεταξύ παραγωγικού και ελεύθερου χρόνου και διαμορφώνει ένα νέο περιαστικό τοπίο.