Ξενοδοχειο στη Σκιαθο

Το ξενοδοχείο βρίσκεται στον δρόμο από τη Σκιάθο στις Κουκουναριές, σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων από το λιμάνι της Σκιάθου και πάνω στην παραλία του όρμου «Αχλαδιές». Η δυναμικότητα του ξενοδοχείου είναι 300 κλίνες. Η ευρύτερη περιοχή του ξενοδοχείου έχει μορφή λεκάνης, περιβάλλεται από λόφους και καταλήγει σε αμμώδη παραλία. Το πράσινο αποτελείται από δέντρα, θάμνους και χλόη και καλύπτει όλη την έκταση, εκτός από την παραλία. Το σχήμα του γηπέδου είναι επίμηκες, με τη μεγάλη διάσταση κάθετα προς την παραλία. Το μέτωπο του στην παραλία είναι 75 μ. το συνολικό εμβαδόν είναι 12.100 τμ και η προσπέλαση γίνεται κατ’ ευθείαν από τον δημόσιο δρόμο. Η κλίση του εδάφους είναι ελάχιστη, με μέγιστο 3%.

Αρχές της συνθέσεως:

α)  Εξασφάλιση θέας. Η κατεύθυνση του κανάβου αντιμετωπίστηκε σαν παράγοντας διευρύνσεως του μετώπου της θέας. Από τις κατευθύνσεις που σχεδιάστηκαν η δ΄ παρουσιάζει το μέγιστο μέτωπο θέας (περίπου 120 μ), κρίθηκε όμως ακατάλληλη επειδή παρουσιάζει απόκλιση από την κατεύθυνση του αντικειμένου-θέας κατά 80%. Η κατεύθυνση γ’ βρίσκεται σε οριακή σχέση (45֠) ως προς την κατεύθυνση του αντικειμένου-θέας, με συνολικό ανάπτυγμα μετώπου περίπου 100 μ. Από τις υπόλοιπες, η β’ προσαρμόζεται προς το σχήμα του γηπέδου αλλά παρουσιάζει ελάχιστο μήκος μετώπου θέας (90 μ) και η α’, που συμπίπτει με την κατεύθυνση του αντικειμένου-θέας, παρουσιάζει επίσης ελάχιστο μέτωπο (περίπου 90 μ). Έτσι, από τις τέσσερεις περιπτώσεις η κατεύθυνση γ’ εμφανίζεται σαν η καταλληλότερη, γιατί παρουσιάζει το μεγαλύτερο μήκος μετώπου θέας και προσφέρει τη δυνατότητα καλύτερου ηλιασμού και προσανατολισμού των πτερύγων και εκμεταλλεύσεως των επικρατούντων τοπικών βορεινών ανέμων κατά το καλοκαίρι.
β)  Δημιουργία τεχνητής κλίσεως. Η έλλειψη ικανής κλίσεως του έδαφος αντιμετωπίστηκε με τη δημιουργία «τεχνητής» κλίσεως. Οι κεντρικές και βοηθητικές λειτουργίες τοποθετήθηκαν κάτω από τη δεύτερη σειρά υπνοδωματίων με στόχο τη δημιουργία πολλαπλών μετώπων θέας.
γ)  Χαρακτηριστικά της συνθέσεως. Τα χαρακτηριστικά της συνθέσεως αποτελούν τη συνισταμένη των αντίθετων απαιτήσεων της οικονομίας και της αισθητικής. Το στοιχείο που επαναλαμβάνεται είναι διώροφο, με έξι δωμάτια στον όροφο. Ο συνδυασμός της «τεχνητής κλίσεως» με την πολλαπλή επανάληψη του στοιχείου των δωματίων έδωσε τον γενικό χαρακτήρα της συνθέσεως. Έτσι ο προτεινόμενος τύπος βρίσκεται στο κέντρο του φάσματος των ξενοδοχειακών τύπων.

Ο κάναβος του συγκροτήματος είναι 6,80X6,80 μ στο ισόγειο και 3,40X3,40 μ στους υπόλοιπους ορόφους. Δημιουργήθηκε έτσι στο ισόγειο ένα σύμπλεγμα από κυκλικούς στύλους και δοκούς ανά 6,80 μ, πάνω στους οποίους στηρίζονται ως ολόσωμοι φορείς τα στοιχεία των υπνοδωματίων. Το σκυρόδεμα έμεινε ανεπίχριστο με ιδιαίτερη επεξεργασία στις απολήξεις. Έγινε επίσης χρήση εμφανών λιθοδομών, αλουμινίου και εμφανούς πρεσαριστής ξυλείας. Τα δάπεδα στα υπνοδωμάτια είναι από ευρωπαϊκά κεραμικά πλακίδια και στους χώρους υποδοχής από πλάκες Πηλίου και μάρμαρο Ιωαννίνων.


Κείμενο από το περιοδικό: «αρχιτεκτονικά θέματα» Νο 6 , 1972.