Δημαρχειο Κορυδαλλου

Η σύνθεση απορρέει από την ιδέα ενός ζεύγους παράλληλων πρισμάτων, που στηρίζουν ένα τρίτο -μεγάλου μήκους- εγκάρσιο όγκο, πλάθοντας μια αγκαλιά, που υποδέχεται τον πολίτη. 

Στόχο του σχεδιασμού αποτέλεσε η διερεύνηση μιας εναλλακτικής αφήγησης ως προς τη βιωματική σχέση δημόσιου κτηρίου-πολίτη, πέρα από τις πολιτικώς ορθές αντιλήψεις, που ενυπάρχουν σε πολλά χωρικά και κοινωνικά σχήματα και προσλήψεις του καθιερωμένου ελληνικού τρόπου σκέψης. Τα δημόσια κτήρια δεν αρκεί να είναι απλά ‘σταθμοί διέλευσης’ ανθρώπινου δυναμικού. 

Στα σύγχρονα αστικά κέντρα δημιουργείται, πλέον, μια νέα ανάγκη, αντίθετη με τις ανάγκες που υπηρετούσε το ‘κτήριο-μηχανή’ του Le Corbusier. Το ‘κτήριο-κόμβος’ επιτρέπει τη διασύνδεση με άλλους υπαρκτούς ή μελλοντικούς αντίστοιχους ‘κόμβους’ του ιστού της πόλης, ενόσω οι μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις αναπτύσσουν δυναμικά πεδία βοηθώντας να γεννηθεί ένα ζωηρό αστικό περιβάλλον.  

Σε διάταξη ‘Η’, η κτηριακή μορφή φαίνεται σαν να ‘επιπλέει’ πάνω στο αστικό τοπίο, ενώ συμπίπτει στα άκρα της με τα όρια του οικοδομικού τετραγώνου. Αφήνει να διαμορφωθεί ένας μεγάλος ελεύθερος χώρος από την πλευρά της εισόδου, όπου εκτυλίσσονται οι εξωτερικές δράσεις. Το άνοιγμα του Δημαρχείου προς το περιβάλλον του, σε τόσο μεγάλη έκταση, προκαλεί μια νέα ανάγνωση του κτίσματος και της σχέσης του με τον πολεοδομικό ιστό. Επεκτείνει τη ζωή εκτός του κτηρίου καθώς προτρέπει να υπάρξουν γεγονότα έξω από αυτό, λειτουργεί διαδραστικά με τον αστικό περίγυρο, καθιστώντας έμψυχη την πόλη.