Διπλοκατοικια στο λοφο Φιλοπαππου

Το κτήριο βρίσκεται στις παρυφές του λόφου Φιλοπάππου, με πρόσωπο σε ένα μικρό πάρκο στο δυτικό τμήμα της περιφερειακής οδού στα Άνω Πετράλωνα. 

Η περιοχή έχοντας υπάρξει προσφυγικός συνοικισμός, αποτελείται από μικρά οικόπεδα συνεχούς και χαμηλής δόμησης. Παράλληλα βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερο μεταίχμιο, πυκνού αστικού ιστού και αδιατάρακτου φυσικού αθηναϊκού τοπίου.

Ζητούμενο κτηριολογικό πρόγραμμα από την ιδιοκτήτρια εταιρία ήταν η κατασκευή δυο κατοικιών. Βασική επιλογή υπήρξε η ανάπτυξη καθεμίας σε τρία επίπεδα, με  ένα σημαντικό υπαίθριο χώρο ανά κατοικία. Η πρώτη αναπτύσσεται στις στάθμες υπογείου, ισογείου και πρώτου ορόφου με εσωτερικό κήπο στον ακάλυπτο και η δεύτερη στον δεύτερο και τρίτο όροφο με πρόσβαση στο φυτεμένο δώμα.

Η σύνθεση επεξεργάστηκε τέσσερα κύρια ζητήματα. 

Το πρώτο ήταν η άμεση γειτνίαση και η οπτική επαφή με το κτήριο που σχεδιάσαμε για την ίδια εταιρία δύο χρόνια πριν, έχοντας το ίδιο περίπου μέγεθος και κτηριολογικό πρόγραμμα. Τα δυο κτήρια έπρεπε να αναπτύξουν μια διαλεκτική σχέση, να μοιράζονται στοιχεία έκφρασης, διάταξης χώρων και κατασκευής, αλλά ταυτόχρονα να διαφοροποιούνται. 

Το δεύτερο ήταν το έντονα παράγωνο σχήμα του οικοπέδου. Το κτήριο οργανώνεται με τη κατασκευή ενός συμπαγούς στερεού από οπλισμένο σκυρόδεμα που παραλαμβάνει τις αμβλείες γωνίες του οικοπέδου και φέρει βοηθητικές λειτουργίες και κατακόρυφες κινήσεις. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται μια ορθοκανονική ζώνη, η οποία φέρει τους χώρους διημέρευσης με τη μέγιστη δυνατή διαμπερότητα, φωτισμό, αερισμό και θέαση. 

Τρίτο ζήτημα υπήρξε η ανάπτυξη πολλαπλών σχέσεων με τους εξωτερικούς χώρους. Το δώμα φυτεύεται συνεχίζοντας νοητά τη βλάστηση του λόφου. Οι χώροι διημέρευσης συνεχίζονται σε εξώστες σε όλο τους το πλάτος, φέρνοντας στο εσωτερικό τη θέα του λόφου. Η δημιουργία ενός φυσικότροπου κήπου παρέχει ανάλογες σχέσεις στο εσωτερικό του κτηρίου.

Τέλος, η υλικότητα του κτηρίου εκφράζει τις λειτουργίες του. Οι λειτουργικές ζώνες των χώρων ορίζονται αφ’ ενός από τα στοιχεία εμφανούς σκυροδέματος του σκελετού του κτηρίου και αφ’ ετέρου με την ενσωμάτωση και απόκρυψη των βοηθητικών λειτουργιών μέσα από λευκές ξύλινες κατασκευές, που μπορούν να μεταβάλλουν τη χρήση των χώρων.