Κατοικια Morison

Eπιλέξαμε, για την κατοικία, την ελεύθερη από δένδρα λωρίδα στο υψηλότερο τμήμα της πλαγιάς.

Τέσσερις διαδοχικές λωρίδες - περιοχές κατοίκησης παράλληλες με τις υψομετρικές καμπύλες ορίζονται από πέντε ζώνες κατασκευής - 'κατώφλια': 

1. Δυτικά, ημιυπαίθριος χώρος – καλαμωτή. 

2. Καθημερινό - υποδοχή, ξενώνας (με ανεξάρτητη είσοδο). 

3. Λωρίδα ανοιχτή σε βορρά και νότο - κινήσεις υπαίθριες και στεγασμένες,

4. Στο ισόγειο, κουζίνα - φαγητό, επαγγελματικός  χώρος φυσικοθεραπείας. 

Στον όροφο, στο δώμα: το δωμάτιο του ζευγαριού. 

Από τον δημόσιο δρόμο -είσοδο πεζών και αυτοκινήτων- ένας πεζόδρομος οδηγεί στην εσωτερική αυλόπορτα - όριο της επικράτειας της ιδιωτικής ζωής. 

2η λωρίδα: Αριστερά, ο ξενώνας. Δεξιά, διαφαίνεται, μέσα από μικρές σχισμές, ο περίκλειστος κήπος – αυλή, που προστατεύει και αναδεικνύει την υπάρχουσα ελιά και τη σάλα, καθημερινό χώρο συγκέντρωσης και επικοινωνίας, που ανοίγεται προς τις τέσσερεις πλευρές σε διαφορετικές θέες, προσανατολισμό και βαθμό ιδιωτικότητας. 

Ανατολικά, η σάλα συνορεύει, δια μέσου της ζώνης κατασκευής, με την περιοχή της κίνησης. Προς βορρά, ανοίγεται στο μικρό περίκλειστο κήπο - αυλή με την ελιά. 

Δυτικά, η επιμήκης στοά -στην 1η λωρίδα- την προστατεύει από τον ήλιο, ενώ, νότια, επεκτείνεται στην μικρή πισίνα για άσκηση - ένα υδάτινο 'πλάτωμα' δροσιάς.

Ο πολυσήμαντος αυτός χώρος της καθημερινής ζωής χαρακτηρίζεται από το χώμα και το νερό στις δύο υπαίθριες οριακές περιοχές του. 

Οι ανταύγειες του νερού και το λίκνισμα του φυλλώματος της ελιάς πλουτίζουν με τη ζωντάνια και την αέναη κίνησή τους τον εσωτερικό κόσμο του σπιτιού.

3η λωρίδα: Η κίνηση καταλήγει στη νότια πλευρά του ισογείου, στον στεγασμένο χώρο της υπαίθριας  τραπεζαρίας. 

Η σκάλα στη βορεινή πλευρά της οδηγεί στο δώμα του ξενώνα, με την πέργκολα, και, στη συνέχεια, στο δωμάτιο του ζευγαριού. 

Τέλος, η διαδρομή ανάμεσα στο υπερυψωμένο δώμα της σάλας και στο χαμηλωμένο της κουζίνας, οδηγεί στο belvedere .με την πανοραμική θέα στον κόλπο της Σούδας.

Ο διαμπερής αερισμός, απαραίτητος για τη δροσιά στους καλοκαιρινούς μήνες, ήταν από τα κύρια ζητούμενα της οργάνωσης των χώρων. 

Οι παράλληλες λωρίδες -περιοχές κατοίκησης-, κλειστές ή υπαίθριες, οριοθετούνται από ζώνες κατασκευής - μετάβασης - κατώφλια, οι οποίες παραλαμβάνουν διάφορα στοιχεία -καθιστικά σκαλιά, μόνιμα έπιπλα κ.λπ.- και διαμορφώνονται με πεσσούς, τοίχους ή διαχωριστικά έπιπλα.

Οι διαδοχικές περιοχές κατοίκησης διεισδύουν στο τοπίο, προϋπόθεση για μια ανοιχτή σύνθεση, η οποία αποφεύγει τα άκαμπτα περιγράμματα, προσαρμόζει τα όρια του κτίσματος στα δεδομένα του εδάφους και των δέντρων και επιτρέπει την διαμπερότητα των εσωτερικών χώρων.

Ο άξονας βορρά - νότου τονίζεται με τη θολωτή κατασκευή, η οποία καλύπτει τη σάλα και το ισόγειο ανατολικό δωμάτιο φυσικοθεραπείας.

Οι τσιμεντόλιθοι, στους τοίχους πλήρωσης και επένδυσης μέρους του φέροντα οργανισμού, αποκαλύπτουν και τονίζουν τις αναλογίες, ενώ το χρώμα τους (παραγγελία στο χρώμα του πηλού, με βαρελίσιες σκόνες ενσωματωμένες στο χαρμάνι της μάζας τους) συναιρείται με το χώμα και τα δέντρα, προσφέροντας, σε συνδυασμό με το εμφανές σκυρόδεμα, την επιθυμητή μονολιθικότητα στο κτίσμα.