Νεο δημαρχειο Θεσσαλονικης

Το ‘Νέο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης’ υλοποιήθηκε επί τη βάση αρχιτεκτονικής πρότασης, βραβευμένης με πρώτο βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό το 1987. Η πρόταση αυτή, μετά από περιορισμένη αναμόρφωση το 2002, υλοποιήθηκε κατά το διάστημα 2005-2010.

Επιδιώχθηκε ο επιμερισμός της συνολικής κτηριακής μάζας σε τρεις μικρότερες ενότητες προσαρμοσμένες στη φυσική κλίση του οικοπέδου, ώστε να χαμηλώνουν σταδιακά, από την πλευρά των υψηλών σταθμών του προς εκείνη της κύριας προσπέλασής του στην συμβολή της οδού Γ' Σεπτεμβρίου με την Λεωφ. Βασιλέως Γεωργίου και το θαλάσσιο μέτωπο, όπου γίνεται μόνο διώροφο.

Το νέο κτήριο ελαφραίνει αισθητικά και λειτουργικά ακόμη περισσότερο, αλλά και ζωντανεύει, καθώς διατρέχεται από άκρο σε άκρο από ένα δημόσιας χρήσης εσωτερικό πεζόδρομο που το καθιστά οικείο τόπο ελεύθερης διέλευσης, επικοινωνίας και παραμονής.

Γι' αυτήν ακριβώς την ιδέα απέσπασε πρώτο βραβείο (ένα από τρία ισότιμα) στο διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το ‘πιο φιλικό δημόσιο κτίριο’ που προκήρυξε η Διεθνής Ένωση Αρχιτεκτόνων (U.I.A) στο πρόσφατο συνέδριό της στο Τόκιο της Ιαπωνίας στις 26 Σεπτεμβρίου 2011. 

Ο πεζόδρομος που αναφέρθηκε προηγουμένως λειτουργεί και ως βασικός παράγοντας οργάνωσης ενός συστήματος παθητικής εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης των όρων της καθημερινής ζωής των χρηστών του κτηρίου. Δηλαδή, σε συνδυασμό με τις υδάτινες επιφάνειες της πλατείας του Δημαρχείου, ο πεζόδρομος λειτουργεί ως ένας ανοιχτός αγωγός ανανέωσης του αέρα και βελτίωσης του μικροκλίματος.

Σημειώνεται ότι υπό αυτή τη διπλή (συνθετική και ‘οικολογική’) έννοια, η ιδέα του εσωτερικού πεζοδρόμου, έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές προτάσεις της αρχιτεκτονικής μας ομάδας.

Αυτός λοιπόν ο ανοιχτός (χωρίς περίφραξη) πολυλειτουργικός, φιλικός προς τον πολίτη, χαρακτήρας του Νέου Δημαρχείου, είναι που το καθιστά ευκρινές ‘τοπόσημο’  μέσα στη πόλη, σε πλήρη αντίθεση προς τη γνωστή επιθετική μνημειακότητα, την ερμητικότητα και τον ‘ιδρυματικό’ αυταρχισμό που εκπέμπουν συνήθως τα δημόσια κτήρια.