Πλατεια πανω στη θαλασσα

Η θέα της θάλασσας ‘ως το βάθος του ορίζοντος, σαν σύνορο, σαν έμμονη απεραντοσύνη’

F.Braυdel, Η Μεσόγειος

Βρίσκεται στην άκρη του κλειστού λιμανιού της πόλης κατά μήκος μιας διαδρομής περιπάτου. Το πρόγραμμα ήταν ανοιχτό: Διαμόρφωση του κενού χώρου.

Η πρόταση δίνει έμφαση στην πολεοδομική σημασία του χώρου επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση του με την πόλη σε επίπεδο τυπολογίας αλλά και με σαφή μορφολογία αντιπαρατίθεται στα ετερόκλητα κτηριολογικά στοιχεία που την περιβάλλουν.

Λειτουργικά είναι ένα δημόσιο καθιστικό, κάτι που δεν υπήρχε, όπου θα μπορεί να καθίσει κάποιος και να απολαύσει τη θέα της θάλασσας και του τοπίου, να παρατηρήσει τη πόλη από την άλλη πλευρά, ή κάποιο γεγονός που μπορεί να συμβεί στο αρκετό, διαμορφωμένο πλέον, κενό της πλατείας. Το κυρίως μέρος του χώρου καταλαμβάνει ένα ελλιπές υπερυψωμένο τετράγωνο 20x20μ. Η υπερύψωση για πρακτικούς λόγους έγινε για να φτάσει το δάπεδο στη στάθμη του υπάρχοντος κρηπιδώματος που εμπόδιζε μια πιο άμεση οπτική επαφή με το νερό αλλά και για να τονιστεί η ιδέα ότι πρόκειται για ένα χώρο παρατήρησης. Το ελλιπές αυτό τετράγωνο μπορεί να διαβαστεί και σαν ένα άδειο οικοδομικό τετράγωνο, καθώς οι πλευρές του συμπίπτουν με τις ρυμοτομικές γραμμές του απέναντι οικοδομικού τετραγώνου. Κατά μήκος των πλευρών του τμήματος αυτού τοποθετείται συνεχές παγκάκι συνολικού μήκους 70 μ.

Στο χαμηλό τμήμα δίπλα στο πεζόδρομο που τη διασχίζει υπάρχει μια κρήνη με πόσιμο νερό. Η κρήνη αποτελείται από ένα πέτρινο κύβο 1,20x1,20x1,20μ. Μέσα από τον οποίο βγαίνει νερό από τις τέσσερις πλευρές του και φαίνεται να είναι μετέωρος πάνω από μια επιφάνεια νερού στη στάθμη του δαπέδου. Τον εξοπλισμό της πλατείας συμπληρώνουν κατά μήκος του πεζόδρομου τρεις φωτεινές στήλες ύψους 2,30μ. από ανοξείδωτο χάλυβα και φύλλα λευκού πλαστικού.

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, είναι για το υπερυψωμένο τμήμα γκρι ασβεστόλιθος της περιοχής και για το χαμηλό τμήμα καθώς και τα παγκάκια λευκός πωρόλιθος που προέρχεται από οργανικό ίζημα της περιοχής με απολιθώματα κοχυλιών και οστράκων, μορφές που προέρχονται από τη θάλασσα.