Πολυκατοικια στα Μελισσια

Πρόκειται για ιδιωτικό έργο (όχι με το σύστημα της αντιπαροχής) που αφορά στην κατασκευή τετραώροφης πολυκατοικίας, με pilotis και υπόγειο, με 5 διαμερίσματα: ένα διώροφο που καταλαμβάνει τμήμα του ισογείου και τμήμα του Α΄ ορόφου, ένα στον Α΄ όροφο, δύο στον Β΄ όροφο και ένα οροφοδιαμέρισμα στον Γ΄ όροφο.

Τo oικόπεδo βρίσκεται σε περιοχή κατοικίας με σχετικά αραιή δόμηση (πρώην πανταχόθεν ελεύθερο σύστημα, υποχρεωτικό προκήπιο) και ικανοποιητική παρουσία πρασίνου, ενώ παρέχει πανοραμική θέα.

Η σύνθεση διαρθρώνεται εv κατόψει σε σχήμα «Γ», αποδίδοντας το μεγαλύτερο μέρος του ακάλυπτου στην πίσω νοτιοανατολική πλευρά του οικοπέδου, ώστε να εξασφαλίζονται ευνοϊκές συνθήκες φωτισμού, ηλιασμού, θέας, υπαίθριας/ημιυπαίθριας εκτόνωσης και ιδιωτικότητας. Παράλληλα, επιδιώχθηκε ο επιμερισμός και η κλιμάκωση του κτηριακού όγκου, με σκοπό την –κατά το δυνατόν– διατήρηση του προαστικού χαρακτήρα της περιοχής.

Το κτήριο εφάπτεται στην οικοδομική γραμμή κατά ένα μικρό μόνο τμήμα του ενώ το βασικό επίπεδο της πρόσοψης υποχωρεί κατά 1,50 μ. από αυτή και αναπτύσσεται –κατά πλάτος και ύψος– σε όλο το επιτρεπόμενο εύρος. Με την υποχώρηση αυτή διευρύνεται αφενός μεν το πλάτος του δρόμου, αφετέρου δε η θέα από τους εσωτερικούς χώρους.

Η πρόσοψη διαμορφώνεται ως επαλληλία ιεραρχημένων ορίων. Το βασικότερο από αυτά συνίσταται σε ένα ενιαίο διακριτό επίπεδο (που ισχυροποιείται μέσω αρχιτεκτονικών προεξοχών στα κατακόρυφα άκρα του), σε υποχώρηση 1,5 μ. από την οικοδομική γραμμή, από το οποίο είτε εξέχουν κλειστές προεξοχές (έρκερ) και εξώστες, είτε αναπτύσσονται σε εσοχή ημιυπαίθριοι ή υπαίθριοι χώροι. Η δημιουργία pilotis και υπαίθριου χώρου-‘αυλής’ στον Γ΄ όροφο (διαμορφωμένης ως εσοχής κεντρικά στην πρόσοψη, με ανοικτή την πλευρά προς το δρόμο και ανεμπόδιστη θέα), σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση της πρόσοψης, αποδίδουν διαβαθμισμένες χωρικές ποιότητες και ογκοπλαστική ποικιλία.

Η κύρια είσοδος βρίσκεται στο βάθος της pilotis και η προσπέλασή της από το δρόμο γίνεται μέσω γραμμικής πορείας, κατά μήκος λιθοδομής επεκτεινόμενης και σε τμήμα του προκηπίου. Έτσι, ανάμεσα στον κοινόχρηστο χώρο της pilotis και το εφαπτόμενο διαμέρισμα υλοποιείται ένα ισχυρό όριο, το οποίο «προστατεύει» οπτικά την ισόγεια ζώνη της κατοικίας, αποτελώντας, ταυτόχρονα, χαρακτηριστικό στοιχείο του κτηρίου.

Η μορφολογική αντιμετώπιση υιοθέτησε ένα λιτό συντακτικό, στα ίχνη του μοντερνισμού των δεκαετιών ’30 και ’60, προτάσσοντας εκφραστική οικονομία και αποφεύγοντας μορφολογικές εκζητήσεις. Ο τρόπος κατασκευής είναι ο συνήθης, με τρέχοντα υλικά του εμπορίου. Ωστόσο, η οικονομική κρίση ανέστειλε την ολοκλήρωση των μεταλλικών κατασκευών (πέργκολες εξωστών και δώματος), που αποτελούν ουσιώδη στοιχεία της τελικής εικόνας του κτηρίου.