Πολυκατοικια στην οδο Πατησιων 109

Τα μπαλκόνια γίνονται εξώστες και με μπετονένια κολονάκια μικρής διατομής διαμορφώνουν ένα ορθογωνικό πλέγμα, παράλληλο με το μέτωπο της οικοδομικής γραμμής. Τα ανοίγματα και η χρωματική επεξεργασία εναλλάσσονται ως προς την κατακόρυφο. Το έργο συγκροτεί σαφές σύνολο της κυρίαρχης μοντέρνας αρχιτεκτονικής της εποχής, επιχειρώντας επιμέρους ιδιαιτερότητες. Μεγάλη ζωγραφική επιφάνεια και ανάγλυφες επεξεργασίες διαμορφώνουν τον εσωτερικό χώρο της εισόδου.

Θέματα Αρχιτεκτονικής με Ζωγραφική

Η διαμόρφωση του εσωτερικού χώρου της κεντρικής εισόδου μιας πολυκατοικίας είναι ένα πολύ συνηθισμένο θέμα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στα κτήρια των πόλεων, που παρουσιάζει όμως πάντοτε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ενός τέτοιου εσωτερικού χώρου η διαμόρφωση παρουσιάζει κτηριολογικά και μορφολογικά προβλήματα, με τα οποία δεν πρόκειται να ασχολη θούμε στο σημείωμα αυτό. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται στο Ζυγό, μοναδικό προορισμό τους έχουν να σημειώσουν μια έμπρακτη προσπάθεια συνεργασίας της αρχιτεκτονικής με τη ζωγραφική σ’ έναν συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό χώρο. Η παρουσίαση αυτή δεν έχει βέβαια πρόθεση κριτικής αξιολογήσεως, που δεν μπορεί άλλωστε να είναι έργο της. Η συνεργασία αυτή των δύο ή περισσότερων τεχνών, η συμπαράστασή τους, θα έλεγα, 'ενυπάρχει' στις δυνατότητες και στο περιεχόμενο της αρχιτεκτονικής δημιουργίας.

Βέβαια, μια τέτοια ευρύτερη συνεργασία δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες και κινδύνους. Υπάρχει έτσι η πιθανότητα να είναι άνιση η ποιότητα των συνεργαζομένων. Το κυριότερο όμως πρόβλημα είναι η σύνθεση των διαφορετικών εκφραστικών και υλικών μέσων μεταξύ τους. Η δυσκολία γίνεται αμέσως φανερή και στην απλή ακόμη σχέση, όπως η επιφάνεια του τοίχου προς τη ζωγραφική πάνω σ’ αυτήν. Αλλά δεν πρόκειται εδώ ν’ ασχοληθούμε με την ανάλυση και αναζήτηση των αρχών που διέπουν τη σύνθεση τούτη στον αρχιτεκτονικό χώρο.

Τα τεχνικά και οικονομικά δεδομένα από τα οποία ξεκίνησε η διαμόρφωση του χώρου που παρουσιάζεται παραπάνω ήταν τα συνηθισμένα σε παρόμοιες περιπτώσεις. Από την άποψη μάλιστα του διαθέσιμου χώρου παρουσιαζόταν ιδιαίτερη στενότητα. Ακόμα όμως και τα δεδομένα αυτά δε μειώνουν –κι ούτε πρέπει να μειώνουν– τη δυνατότητα της συνεργασίας των τεχνών του αρχιτεκτονικού χώρου.

Συνοπτικά, στη διαμόρφωση και διακόσμηση των διαφόρων επιφανειών χρησιμοποιήθηκαν τα παρακάτω υλικά και τρόποι κατασκευής:

ΔΑΠΕΔΑ ΚΑΙ ΣΚΑΛΕΣ: Επίστρωση με μάρμαρα άσπρα και γκρίζα (Μαραθώνος).

ΤΟΙΧΟΙ: (α΄) Επένδυση με μάρμαρα όπως τα πιο πάνω και σε πολύ μικρή επιφάνεια με μαύρα. (β΄) Επένδυση με δρύινη ξυλεία σε κατακόρυφες πήχες (πλάτους 0,06 μ.) ραμποτέ, λουστραρισμένη. (γ΄) Χρωματισμός με χρώματα 'ελαστικά' (χοντροκόκκινο + άσπρο, όμπρα ωμή + άσπρο + μαύρο, outremer + άσπρο).

ΟΡΟΦΗ: Χρωματισμός με χρώμα κόλλας (άσπρο).

ΥΕΛΟΘΥΡΑ ΑΝΕΜΟΦΡΑΚΤΗ: Σκελετός κλπ. στοιχεία από δρύινη ξυλεία, λουστραρισμένη. Κρύσταλλα διαφανή.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Από ξυλεία δρύινη λουστραρισμένη.

Η εξωτερική διαμόρφωση συγκροτήματος ηλεκτρικών μετρητών: Πρεσαριστή ξύλινη κατασκευή. Ελαιοχρωματισμός (φόντο άσπρο + όμπρα ωμή + μαύρο, διακοσμητικά θέματα σε μαύρο).

Η ζωγραφική σύνθεση έχει γίνει στην τραχιά επιφάνεια hard-board με χρώματα κόλλας. Χρησιμοποιήθηκαν πέντε χρώματα: άσπρο, μαύρο, χοντρο- κόκκινο + άσπρο, outremer, όμπρα ψημένη + άσπρο και κηλίδες vermillon.