ΤΕΥΧΟΣ 125 – ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ

Συνοψη

Το παρόν τεύχος των ∆ΟΜΩΝ αφορά την αυθεντία του παρελθόντος και την τόλµη της αλλαγής στην αρχιτεκτονική, αρκετά χρόνια µετά την (επαν)εδραίωση του µοντερνισµού (ως ύφους) και τη δύση του µεταµοντερνισµού (ως ύφους µόνον, επίσης). Συγκεκριµένα, επιδιώκει να προκαλέσει ερεθίσµατα για να εξορθολογιστεί η επιρροή της αυθεντίας και να ενθαρρυνθεί η εκδήλωση της τόλµης, σε ένα κλάδο που, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, αυτοπροσδιορίζεται, αλλά και αναγνωρίζεται ως ριζοσπαστικός.

Η αρχιτεκτονική του παρελθόντος, απώτερου και πρόσφατου, αναγνωρίζεται είτε ως φορέας αξιών, έστω και νοσταλγικά, οπότε συντηρείται, είτε ως πεδίο άσκησης οικολογίας, έστω και πολυέξοδης, οπότε ανακυκλώνεται. Η απάλειψη και η αντικατάσταση δεν είναι πλέον ο αυτονόητος τρόπος του δραν, ακόµη και όταν πρόκειται περί υποβαθµισµένων κτηρίων. Προκειµένου να προστατευτούν οι αξίες, καθορίστηκαν και αναδιατυπώθηκαν επανειληµµένα αρχές συντήρησης και επέµβασης στα κάθε είδους ‘διατηρητέα’. Περιγράφηκε, δηλαδή, ένα γενικότατο πλαίσιο κατευθύνσεων, όχι ένας -συνοπτικός ούτως ή άλλως- κατάλογος επιλογών, που αφορούν τις µορφές (σε κάθε κλίµακα αναφοράς, από την τυπολογία του συνόλου µέχρι τη λεπτοµέρεια της κατασκευής, της ρυθµολογίας και της τυχόν διακόσμησης), κατά τον σχεδιασµό και την υλοποίησή τους, άρα και τα υλικά και τους τρόπους κατασκευής.

Βρείτε το πλήρες κείμενο στην έντυπη έκδοση.