Ο ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Συνοψη

«Όταν η επιθυμία της ανανέωσης των στερεοτύπων της καθημερινής ζωής γίνεται επιτακτική, η Αρχιτεκτονική επιστρέφει στις ρίζες της, στην πρωτόγονη καλύβα», γράφει η Σουζάνα Αντωνακάκη στα «Κατώφλια» της. 

Και για να προχωρήσω λίγο ακόμα: αυτή η επιστροφή στην πρωτόγονη καλύβα, δεν σημαίνει την επιστροφή στον άνθρωπο και στο απαραίτητο χώρο που του εξασφαλίζει την προστασία από τη φύση και από ότι ξένο τον περιβάλλει; Το χώρο που δύναται να οργανώνει και να ελέγχει;

Με αυτό το χώρο, την επεξεργασία του και τα αντικείμενα που τον συμπληρώνουν και τον χαρακτηρίζουν, ασχολείται αυτό το βιβλίο.

Η επεξεργασία είναι μια λέξη που συχνά μας μπερδεύει. Θυμίζει τη φθαρμένη λέξη διακόσμηση καθώς αναφέρεται συχνά σε κάτι περιττό.

Γιατί άραγε; Μήπως επειδή κάποιες φορές νοθεύει την αλήθεια του χώρου με τις υπερβολές της;

Όμως η απογύμνωση του χώρου αρκεί; Είναι αυτό που επιθυμούμε; 

Μήπως η απογύμνωση δεν αναφέρεται πολλές φορές στο πλούσιο γυμνό σώμα, αλλά στο σκελετό που το στηρίζει, προσεγγίζοντας το μελλοντικό ερείπιο, όπου όμως ο χρόνος λειτουργεί αμείλικτος σφραγίζοντας τα δεδομένα; 

Μήπως ξεχνούμε, ότι η λιτή και δικαιολογημένη – όσο γίνεται – επεξεργασία, είναι δυνατόν να ερμηνεύει και να πολλαπλασιάζει εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το χώρο; Εκείνα τα στοιχεία που συγκεντρώνει επιλεκτικά στο βάθος της η συνείδησή μας, τροφοδοτώντας την μοναδική και τόσο απαραίτητη στη ζωή μας συντροφιά της μνήμης;

Δημήτρης Αντωνακάκης