Κρεματοριο στην Πατρα

Η απαρχή του ανθρώπινου πολιτισμού εδράζεται στο ερώτημα του θανάτου. Οι ταφές είναι οι πρώτες κατασκευές του ανθρώπου, δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν από τα άλλα του οικοδομήματα, οικίες, ιερά κ.λπ.

Στο ερώτημα αυτό o άνθρωπος απάντησε με ταφές, καύσεις, έθιμα, τελετές, μαυσωλεία, τέχνη και αγωνία.

Η διαχείρισή του, είναι και ένα γεγονός που κάθε πολιτισμός και κάθε ιστορική συγκυρία το διατυπώνει διαφορετικά. Κάθε πολιτισμός έχει το αναφαίρετο δικαίωμα και καθήκον να απαντά στο εσχατολογικό αυτό ερώτημα με τον δικό του, ίδιο, τρόπο.

Ο οίκος συμβολίζει τη ζωή του ανθρώπου.

Το νέο οικοδόμημα είναι συμπαγές και αναπτύσσεται ισόγεια σε ενιαία μάζα. Η εσωτερική δομή της πρότασης εγγράφεται σε νοητό τετράγωνο.

Η απώλεια συμβολίζεται με την αναίρεση της γεωμετρικής κανονικότητας, όπου το ενδότερο συναντιέται με τον έξω κόσμο αλλοιώνεται γεωμετρικά. Η αλλοίωση συμβολίζει τη διαταραχή του οίκου, το τέλος της συνέχειας. Δυο γεωμετρίες αντιπαραβάλλονται, η μια αλλοιώνει τη νομοτέλεια της άλλης. Είναι μια προσπάθεια θρηνητικής αποτύπωσης του χρόνου και της απώλειας. Η ίδια η ψυχή του ανθρώπου σε πολλά ιερά κείμενα παρουσιάζεται ως οίκος.

Η αφαίρεση τμημάτων από το σώμα της μάζας του «οίκου» υλοποιείται με αίθρια.

Η είσοδος στο εσωτερικό του κτηρίου γίνεται σταδιακά. Η στέρηση της συγκυριακής εικόνας του κτηριακού περίγυρου και ο περιορισμός του φωτός μειώνει τις συντεταγμένες του χώρου και του χρόνου προσδίδοντας πνευματικότητα. Ο χειρισμός του φωτός έχει συμβολικό χαρακτήρα. Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία είναι απλά, χωρίς τη βία των συμβολισμών: κολώνες, μεγάλοι τοίχοι και τοιχία, λίγες απλές καμπύλες, απλές γεωμετρικές χαράξεις, μοτίβα σχεδόν αρχετυπικά, σκυρόδεμα, χώμα και νερό.