‘Atrium Habitat’. Εξοχικη κατοικια παραθερισμου, Μανη, Μεσσηνια

“Όταν φτιάχνουμε για τον εαυτό μας έναν τόπο για να ζήσουμε, πρώτα ανοίγουμε μια ομπρέλα για να ρίξουμε μια σκιά στη γη, και στο χλωμό φως της σκιάς συναρμολογούμε ένα σπίτι”.

Jun’ichir Tanizaki 

Η πρόταση διερευνά τη δημιουργία μιας κατοικίας παραθερισμού σε ένα οικόπεδο 18 στρεμμάτων, στη νότια Πελοπόννησο, στο πλαίσιο του μεσογειακού τοπίου και των ετερογενούς αισθητικής κτηρίων της ελληνικής υπαίθρου, σε συνέχεια μιας μακροχρόνιας έρευνας της έννοιας του ορίου στη μεσογειακή κατοίκηση. 

Στο Atrium Habitat, το όριο κατοικίας και τοπίου διαστέλλεται για να φιλοξενήσει όλους τους χώρους διαβίωσης. Μια σειρά από κλειστούς ή ημιυπαίθριους χώρους περικλείει ένα μέρος της γης και δημιουργεί ένα προστατευμένο αίθριο. 

Ο τύπος του τετραγώνου εκφράζει την εσωστρεφή κατοίκηση. Η αινιγματική του απλότητα και η επανάληψη των τεσσάρων ίσων πλευρών του προσαρμόζεται στις λειτουργικές ανάγκες μιας σύγχρονης εξοχικής κατοικίας.

Η κατοικία οργανώνεται σε δύο διακριτές ζώνες. Η πρώτη έχει νοτιοανατολικό προσανατολισμό και φιλοξενεί τους κοινούς χώρους, σε άμεση σχέση με το αίθριο. Η δεύτερη φιλοξενεί τους ιδιωτικούς χώρους και παρουσιάζει πιο εσωστρεφή χαρακτήρα, καθώς συνδέεται έμμεσα με το αίθριο, διατηρώντας οπτικές φυγές προς τον οικισμό και τη θάλασσα.

Στο νοτιοδυτικό σημείο, όπου το μεγαλύτερο εύρος θέας, χωροθετείται ένας υπαίθριος στεγασμένος χώρος που ενοποιεί τις δύο ζώνες, την κεντρική αυλή, την κολυμβητική δεξαμενή και το καθιστικό σε ένα “δοχείο ζωής” κατά τη θερινή περίοδο. 

Η επιλογή υλικών ακολουθεί τις σχεδιαστικές χειρονομίες που διέπουν την πρόταση. Το βάθρο, που καθορίζει τη σχέση του τετράγωνου πρίσματος με το έδαφος, διαμορφώνεται με ξερολιθιά. Το κτίσμα περιορίζεται στα αδρά υπόλευκα δομικά στοιχεία του εξωτερικού περιβλήματος και το ξύλο των επιμέρους διαμορφώσεων των εσωτερικών λειτουργιών.