Εξοχικη κατοικια στην Σεριφο

Στις βραχώδεις πλαγιές του κυκλαδίτικου τοπίου, κυριαρχεί η εικόνα ενός πλέγματος από επιμήκεις μάντρες, τις ξερολιθιές, αποτέλεσμα της επίπονης προσπάθειας των κατοίκων να συγκρατήσουν το πολύτιμο για τις καλλιέργειες χώμα.

Με τη λογική αυτή ως αφετηρία, σχεδιάστηκε η κατοικία σε μια πλαγιά με έντονη κλίση. Η ξερολιθιά μετατρέπεται σε συνθετικό εργαλείο που ορίζει τους κλειστούς χώρους της κατοικίας, διαμορφώνει τις αυλές της, προστατεύει από τους βοριάδες, καδράρει τη θέα, δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, από βορρά προς νότο, ενώ ακολουθώντας τη φυσική κλίση της πλαγιάς προς τη θάλασσα.

Στην τοπική πέτρα που χρησιμοποιήθηκε, είναι εμφανή τα ίχνη του σιδήρου. Έτσι, τα οξειδωμένα δοκάρια ΙPE, που επιλέχθηκαν για την κατασκευή των σκιάστρων και γενικότερα, αποτελούν μια συνέχεια της ιστορίας, όντας 'τοπικό' υλικό. Με τη χρήση της πέτρας και του χάλυβα, σε συνδυασμό με τα δάπεδα πατητής τσιμεντοκονίας, τεχνική αρκετά διαδεδομένη στις Κυκλάδες, επιδιώκεται η απόκρυψη της κατοικίας. Η λογική αυτή, ενισχύεται με την δημιουργία υπόσκαφων χώρων, στα δώματα των οποίων φυτεύονται εδώδιμα φυτά, τα οποία μαζί με τις ελιές, τις πικροδάφνες και τις βουκαμβίλιες του περιβάλλοντος χώρου, συμβάλλουν στην οπτική συνέχεια του τοπίου. 

Ο σχεδιασμός της κατοικίας έπρεπε να ακολουθήσει τους αυστηρούς όρους δόμησης στις Κυκλάδες. Το ύψος των κτηρίων δεν πρέπει να υπερβαίνει τον έναν όροφο, είναι υποχρεωτική η ενοποίηση όλων των χώρων σε έναν συμπαγή όγκο, ενώ απαγορεύονται τα μεγάλα ανοίγματα και οι πρόβολοι. Για να τηρηθεί ο κανονισμός του συμπαγούς όγκου, το σύνολο των χώρων ενοποιείται στο επίπεδο της κάτοψης μέσω πέτρινων τοίχων οι οποίοι συνδέουν κλειστούς και υπαίθριους χώρους. Στην τομή, η κατοικία διασπάται σε δύο μέρη, τους χώρους των υπνοδωματίων και του δωματίου ψυχαγωγίας στο κατώτερο επίπεδο και το καθιστικό, την κουζίνα και τον ξενώνα στο ψηλότερο. Ωστόσο, τα δώματα των κατώτερων χώρων λειτουργούν ενοποιητικά, αποτελώντας τις αυλές των υπερκείμενων.

Μεγάλη βαρύτητα δόθηκε στην δημιουργία ποικίλων ποιοτήτων εξωτερικών χώρων μιας και η ζωή στο νησί συμβαίνει κατά κύριο λόγο στην ύπαιθρο. Διακρίνονται χώροι στεγασμένοι, περίκλειστοι και απάνεμοι, και άλλοι ελεύθεροι, εκτεθειμένοι στον ήλιο και τον άνεμο. Όλοι επικοινωνούν μεταξύ τους, συνδέοντας τις διαφορετικές λειτουργίες και συνθέτοντας την πορεία καθόδου προς την θάλασσα.

Η σύνθεση των κλειστών χώρων έγινε με βάση την τυπολογία των παραδοσιακών κυκλαδίτικων κατοικιών, που λέγονται 'κατοικιές'. Εκεί, χώροι μικρών διαστάσεων, συχνά ακανόνιστου σχήματος, παρατίθενται εν σειρά με δυνατότητα διαδοχικών προσθηκών. Τα μικρά ανοίγματα συνδυάστηκαν με ένα σύστημα φωταγωγών για τους υπόσκαφους χώρους της κατοικίας, με πρόβλεψη φυσικού αερισμού των δωματίων.