Πλατεια Κατρακη, κεντρικη πλατεια Γλυφαδας

Στον επανασχεδιασμό της πλατείας  εισέβαλε ως στόχος η ανάγκη σύνδεσής της με τον Υμηττό και τον θαλάσσιο ορίζοντα που αποτελούν και τα μακρινά οπτικά της όρια. Με όρους αναδιάταξης της υπάρχουσας τοπογραφίας, μια διαδικασία 'τοπιογένεσης' συνέβη σταδιακά μεταλλάσσοντας τον αρχικό σχεδιασμό που προτεινόταν από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου. 

Επαναδιαπραγματευθήκαμε τα όρια μεταξύ μαλακών και σκληρών επιφανειών, δημιουργώντας ρηγματώσεις και ασυνέχειες στις σκληρές επιφάνειες. Τα χυτά υλικά σχίζονται από ένα δυναμικό διαβρωτικό σύστημα που επαναφέρει το χώμα στην επιφάνεια της πλατείας εν είδη χαραδρών σχεδιασμένων έτσι, ώστε να βρίθουν από χλωρίδα, και εγκοπών όπου θάλλουν τα προϋπάρχοντα δένδρα. Επιπλέον, η έννοια του ορίου δεν μένει άκαμπτη,  καθώς το ίδιο το δάπεδο της πλατείας  -ως υπό πτύχωση υλικό- αποκολλάται από την οριζόντια δημιουργώντας ανυψούμενες ή βυθιζόμενες νησίδες, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί  πέραν των άλλων και με το σκεπτικό να δημιουργήσουν μια εσωτερική κλίμακα αναφοράς στην πλατεία. 

Το υλικό επίστρωσης που χρησιμοποιήθηκε στις αναδυόμενες και καταδυόμενες επιφάνειες - béton lavé με μίγματα από βότσαλα- είναι συναφές με επιφάνειες βράχου ή δίνες παράλιας άμμου. Οι νησίδες αυτές εκτονώνουν καθ’ ύψος στερεομετρικά μια δυναμική ένταση, η οποία καταλήγει  και ταυτόχρονα ξεκινά από τις γενεσιουργές χαράδρες/σχισμές. Ο σχεδιασμός στο δάπεδο του σχεδόν επίπεδου διαμήκη πυρήνα της πλατείας έγινε ως συνέχεια του σχεδιασμού των καθ’ ύψος αναδιπλώσεων. 

Η πλατεία Κατράκη μετά την ολοκλήρωση των εργασιών βρίθει από πολίτες όλων των ηλικιών, που διέρχονται από αυτήν, αλλά και χρησιμοποιούν τον χώρο της για ανάπαυλα, συζήτηση ή  παιχνίδι. Οι αναδιπλώσεις δημιουργούν έναν διαμπερή, αλλά γαλήνιο, πυρήνα, τον οποίο οι πολίτες απολαμβάνουν προστατευμένοι από τον φόρτο των δρόμων.