Σχολη Καλων Τεχνων του Πανεπιστημιου Δυτικης Μακεδονιας

Η πρόταση για ένα νέο κτήριο που θα στεγάσει μια σχολή καλών τεχνών ήταν εξ αρχής μια αντιφατική πρόκληση για το πώς μπορεί κανείς να οριοθετήσει την ελευθερία της δημιουργίας.

Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε έναν ευμετάβλητο χώρο εργαστηρίων, που ταυτόχρονα θα αποτελεί κέντρο δημόσιας προβολής, συζήτησης και εκπαίδευσης στην τέχνη, με χαρακτηριστικά ιδανικά για κάθε δημιουργική διαδικασία: μεγάλες διαστάσεις, ελεύθερη κάτοψη με άπλετο διάχυτο φυσικό φωτισμό και άμεση πρόσβαση στις υποστηρικτικές λειτουργίες. Μέσα σε αυτόν τον χώρο, κάθε εργαστήριο μπορεί να διαμορφωθεί και να αναπτυχθεί σύμφωνα με τις επιθυμίες των φοιτητών και των καθηγητών της σχολής. Ελαφρές και προσωρινές δομές σε πολλαπλά επίπεδα μπορούν να δημιουργήσουν διαλεκτική σχέση μεταξύ των εργαστηρίων και των υπόλοιπων χώρων, ευνοώντας μελλοντικές αλλαγές του εκπαιδευτικού προγράμματος. 

Οι διδακτικές και διοικητικές λειτουργίες διαμορφώνονται σε πτέρυγες που περιβάλλουν τον κεντρικό χώρο των εργαστηρίων και σχηματίζουν ένα συμπαγές ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο, το οποίο συνάδει με τα πρότυπα της τοπικής αρχιτεκτονικής και βοηθά στην εξοικονόμηση ενέργειας στις αντίξοες συνθήκες του χειμώνα.

Το φως παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του κτηρίου, τόσο ως όγκου όσο και ως περιβλήματος. Η πριονωτή οροφή προσδίδει την αίσθηση και την αισθητική ενός χώρου παραγωγής και εξασφαλίζει σταθερό φωτισμό, απαραίτητο για κάθε δραστηριότητα σχετική με την τέχνη. Το διπλό κέλυφος, με το εξωτερικό ημιδιαφανές περίβλημά του, απορρίπτει τα σαφή όρια, όπως και το σινιάκι, η τοπική ομίχλη, και δημιουργεί μια οικεία σχέση μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού χώρου, που προκαλεί την περιέργεια των περαστικών.