Ξενοδοχειο 'Αμαλια' στην Ολυμπια

Το ξενοδοχείο είναι δυναμικότητας τριακοσίων κλινών και περιλαμβάνει εκατόν σαράντα επτά δωμάτια, σαλόνια, εστιατόριο, καφετέρια, αίθουσα συνεδρίων, καταστήματα και πισίνα. Σχεδιάστηκε ως ανοιχτή, ασύμμετρη σύνθεση τεσσάρων πτερύγων αρθρωμένων γύρω από ένα αίθριο, προκειμένου να μειωθεί η εντύπωση του συνολικού όγκου. Το ξενοδοχείο, με τους λευκούς εσωτερικά και εξωτερικά όγκους του, που προβάλλονται μπροστά από το δάσος, εντάσσεται διακριτικά στο ευαίσθητο τοπίο της Ολυμπίας. Η ισοδύναμη ανάπτυξη του συγκροτήματος προς όλες τις κατευθύνσεις εξασφαλίζει θέα σε όλα τα δωμάτια και τους κοινόχρηστους χώρους. Με τα μικρά μήκη των πτερύγων και τη λογική άρθρωσή τους γύρω από το αίθριο, αποφεύγονται οι μακρινοί σκοτεινοί διάδρομοι και εξασφαλίζεται μια ευχάριστη εσωτερική διαδρομή. Οι πολλές κλειστές επιφάνειες με διαφορετικού μεγέθους ανοίγματα, προσφέρουν ποικιλία στις όψεις, ενώ η καθολική επικράτηση του λευκού επιχρίσματος στο εσωτερικό και εξωτερικό του εξασφαλίζει ενότητα στο σύνολο. Υπάρχουν ωστόσο, διαφορετικές χρωματικές ενότητες στα δάπεδα και στις πόρτες των τριών ορόφων των διαδρόμων των δωματίων, που έχουν θέα προς στο αίθριο, προσδίδοντας μια ποικιλία στο σύνολο. Η διακόσμηση και τα έπιπλα σχεδιάστηκαν από τον αρχιτέκτονα, ειδικά για το ‘Αμαλία’ Ολυμπίας.

 ‘Η συμβολή του’, σημειώνει η Ε. Φεσσά Εμμανουήλ ‘βρίσκεται στον εμπνευσμένο τρόπο με τον οποίο οι επιρροές από τα ιδιώματα της διεθνούς πρωτοπορίας δένουν οργανικά με εγχώριες μνήμες ή μορφικά αρχέτυπα (την παραδοσιακή μορφολογία της αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής) και δεδομένα (ντόπια υλικά κ.ά.) Η μορφή αυτή του ξενοδοχείου ανήκει στα επιτεύγματα της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής’ (Fessas-Emmanouil H., 1984, p. 129-131).