Διπλοκατοικια σε προαστιο της Αθηνας

Τετραμελείς οικογένειες.

Υπόγειο, ισόγειο, όροφος.

Δύο κτήρια κατοικιών συγκροτημένα σε ένα κτήριο με την μορφή δύο συμμετρικών  αποχωρισμένων ημίσεων.

Πρόσοψη αδιατάρακτου κατακόρυφου επιπέδου για να αμύνεται το κτήριο στην περιβάλλουσα αισθητική αταξία αλλά και ένας δρομίσκος για να αναιρεί την εντύπωση απομόνωσης.

Κεντρικός ιδιωτικός δρομίσκος.

Η ράμπα για να καθορίζει την ελεύθερη πορεία.  Η γέφυρα για να την επιβραδύνει, και μαζί με το ζεύγος των κυλινδρικών στύλων, να οριοθετεί τον ιδιωτικό χώρο. Με την είσοδο στον δρομίσκο, οι συγκλίνοντες τοίχοι έχουν στοιχεία νεοκλασικής πρόσοψης για να επαναφέρουν χαρακτηριστικά δημόσιου που τα βεβαιώνουν και οι εξώπορτες των δύο κατοικιών. Το μήκος της πορείας μέχρι τις εξώπορτες  για να προσφέρει χρόνο προσαρμογής συναισθημάτων στις συνθήκες του μέσα ή του έξω. Ο κυκλικός τοίχος της αυλής και ο στύλος φωτισμού για να γίνεται σαφές το τέλος της πορείας σε ένα ανοιχτό αδιέξοδο.

Το αίσθημα έντασης που προκαλεί η αναλογία ύψους προς πλάτος μέσα στον δρομίσκο τονίζεται καθώς το βλέμμα αναζητά με ενδιαφέρον το γυάλινο στέγαστρο.

Ενοποιητικά στοιχεία των δύο τεμαχίων είναι η συμμετρία της πρόσοψης με άξονα τον ιδιωτικό δρομίσκο, η διάταξη σε πύλη των δύο κυλινδρικών  υποστυλωμάτων, το διακοσμητικό στοιχείο της πρόσοψης και το γυάλινο στέγαστρο.

Καίτοι η διακόσμηση της πρόσοψης με το κυμάτιο και το ισόδομο είναι μία δευτερεύουσα αισθητική έκφραση, η αξία της δικαιώνεται εκ του αποτελέσματος.

Στο κέντρο της κατοικίας Α, λωρίδα γυάλινης οροφής, καλύπτει έναν ενιαίο διώροφο χώρο, που περιέχει την κλίμακα προς τον όροφο, τον εξώστη-διάδρομο των υπνοδωματίων και στο ενδιάμεσο των ορόφων το μικρό καθιστικό με θέα.    

Για να υπάρχει δυσκολία στην διαλεκτική ορισμού ως δημόσιου-ιδιωτικού κατά την προσέλευση- απέλευση και ως ενός- δύο κτηρίων.