Εξοχικη κατοικια στο Μαυρο Λιθαρι Αναβυσσου

Από τη φύση αντλούμε τις ιδέες

Το έργο συμπλήρωσε σαράντα πέντε χρόνια ζωής, έχοντας δεχθεί ελάχιστες μόνο εσωτερικές τροποποιήσεις. Ωστόσο, ο κήπος διαρκώς εμπλουτίζεται με φυτεύσεις και καθιστικά σε νέες προστατευμένες γωνιές. 

Η μελέτη και κατασκευή έγιναν το 1966-67. Τότε, στο οικόπεδο υπήρχαν ελάχιστες ελιές, πεύκα και σχίνοι και σε όλη τη γύρω έκταση κανένα άλλο κτίσμα. Σήμερα η περιοχή διατηρεί μια χαμηλή πυκνότητα δόμησης, σε αντίθεση με τη γειτονική Σαρωνίδα.

Η κατοικία χρησιμοποιείται κυρίως το καλοκαίρι, αλλά και ορισμένες μέρες του χειμώνα. Βρίσκεται σε απόσταση 300 μ. από τη θάλασσα σε έδαφος με κλίση 10% προς νοτιοδυτικά. Η κλίση του εδάφους, η θέα προς τη θάλασσα και τον πίσω λόφο, αλλά και η επιδίωξη να ‘καθίσει’ το σπίτι καλά στο χώμα, οδήγησαν στην ανάπτυξή του σε δύο επίπεδα. Παράλληλα, με κατάλληλη διαμόρφωση του έξω χώρου, εξασφαλίζεται και στα δύο επίπεδα η άμεση και ισόπεδη επαφή με το φυσικό έδαφος.

Το κύριο ‘άνοιγμα’ προς τη θέα της θάλασσας γίνεται στο καθιστικό του ορόφου, με υαλοστάσια που προστατεύονται από τον ήλιο της δύσης με στέγαστρο και κατάλληλη πλάγια φύτευση. Αυτός είναι ο μοναδικός χώρος που στρέφεται προς τη δύση, ενώ οι άλλοι κύριοι χώροι βλέπουν προς τον πευκόφυτο λόφο (βορειοανατολικά) και τον κήπο (νοτιοανατολικά). Πανοραμική θέα προς τη θάλασσα και τον γραφικό κόλπο έχει και η βεράντα του ορόφου δίπλα στο καθιστικό. Η βεράντα αυτή, που είναι και οροφή χώρων του ισογείου, συνδέεται, συγχρόνως, ισόπεδα με το πίσω μέρος του κτήματος.

Ο χώρος διημέρευσης στο ισόγειο, με τη γωνιά φαγητού και το τζάκι, αποτελεί και την ‘εσωτερική αυλή’ του σπιτιού, όπου η κίνηση των μελών της οικογένειας είναι συνεχής – τα παιδιά μπαινοβγαίνουν ακόμα και με τα ποδήλατα, τα σκυλιά ξαπλώνουν κάτω από τη σκάλα τα ζεστά μεσημέρια, η κουζίνα είναι πόλος έλξης, ενώ το χειμώνα προστίθεται και η ζεστασιά του τζακιού.

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι πέτρα της περιοχής στους τοίχους της κάτω στάθμης και τους τοίχους αντιστήριξης στον κήπο, άγριος σοβάς στους υπόλοιπους εξωτερικούς τοίχους και ορισμένους εσωτερικούς, μάρμαρο Αγίας Μαρίνας άτριφτο (κομμένο στους παλαιούς κόφτες) στα δάπεδα, εμφανές σκυρόδεμα στις οροφές και ξυλεία Oregon pine στα κουφώματα. Τα εξωτερικά κουφώματα είναι συρόμενα και στα περισσότερα υπάρχει πρόσθετο σταθερό ή συρόμενο κούφωμα με σίτα για τα έντομα. Οι τοίχοι με άγριο σοβά είναι άσπροι, ενώ στους υπόλοιπους τοίχους, πόρτες και ντουλάπες των υπνοδωματίων τα χρώματα είναι: μπλε, γαλάζιο, κίτρινο της φακής, λαδί και άσπρο.

Ο κήπος σήμερα, γεμάτος με οπωροφόρα και κωνοφόρα δέντρα και άλλα ενδογενή φυτά, προσδίδει στην κατοικία πολλαπλή περιβαλλοντική προστασία. Έξω από την κουζίνα, κοντά στο παλαιό πηγάδι, υπάρχει μόνιμη γωνιά φαγητού κάτω από πέργκολα με γλυτσίνια και αγιόκλημα.