Ενα project για τον Αστερα Βουλιαγμενης: Πυλη και αναβαθμιση εισοδου ξενοδοχειου Ναυσικα

Ο Αστέρας Βουλιαγμένης, πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα, βρίσκεται σε ένα από τα ωραιότερα μεσογειακά τοπία, μόλις 25km από το κέντρο της Αθήνας. Το συγκρότημα των τριών ξενοδοχείων που κατασκευάστηκε στην δεκαετία του ’50 κυριάρχησε σε αμέτρητες κινηματογραφικές ταινίες και χαρακτηρίστηκε ως η επιτομή της πολυτέλειας και κομψότητας. Κατά την διάρκεια της ανακαίνισής του μας ζητήθηκε να σχεδιάσουμε την κεντρική Πύλη του Συγκροτήματος καθώς και να αναβαθμίσουμε την είσοδο του Ξενοδοχείου Ναυσικά (το Στέγαστρο). Και στις δύο περιπτώσεις το κύριο θέμα ήταν ο ‘ενδιάμεσος χώρος’.

Το Κοινό Σημείο Αναφοράς για το Concept

Το project εξελίχτηκε ως σύνολο, χωρίς αυτό να αποτελεί αρχική μας πρόθεση.

Τα καμπύλα στοιχεία των περσίδων της Πύλης, μετασχηματίστηκαν στο δώμα του Ξενοδοχείου Ναυσικά και στην συνέχεια, μετατράπηκαν σε ρευστές οριζόντιες επιφάνειες που έπλασαν το στέγαστρο.

Η επιλογή του λευκού χρώματος έγινε από την αρχή, ώστε να αντανακλά τον έντονο μεσογειακό ήλιο. Οι κατακόρυφες λευκές περσίδες έφεραν στο νου εικόνες από θέρετρα της δεκαετίας του ’50. Υπόγειες ομοιότητες ήρθαν σε πρώτο πλάνο βαθμιαία, καθώς η ιδέα ότι τα δύο projects αποτελούν δύο στιγμιότυπα του ίδιου θέματος, του ορίου και του ενδιάμεσου χώρου.

Από το σημείο αυτό, τα δύο projects εξελίχθηκαν μέσω του ίδιου concept, που μετασχηματίστηκε μέσα στον χώρο και την μορφή, τα υλικά και την κίνηση.

Τα δύο projects είναι υβρίδια. Γεννήθηκαν στο κοινό έδαφος που δημιουργείται ανάμεσα σε αυτό που υπάρχει ήδη και σε αυτό που προκύπτει. Γεννήθηκαν με όσμωση ανάμεσα στην εσωτερικότητα, που δίνει στο καθένα την ιδιαιτερότητά του, και στην εξωτερικότητα, τοπίο, αρχιτεκτονική, πρόγραμμα, εικόνα ή φύση, που το συνδέει με κάθε τι άλλο.