Εξοχικος κηπος με δωματιο στην Κεα

Ο ΚΗΠΟΣ

Ο κήπος βρίσκεται σε μια από τις κεντρικές κοιλάδες του νησιού, στα όρια ενός αραιού δάσους βελανιδιάς. Αναπτύσσεται σε ύψος εκμεταλλευόμενος τη συστηματική χρήση μίας σειράς λίθινων αναβαθμών που τον δομούν σε οριζόντια επίπεδα. Οι αναβαθμοί αλλού απλώς επισκευάζονται και αλλού επαναπροσδιορίζονται, με χρήση των υλικών που ήδη υπάρχουν διάσπαρτα, συνεχίζοντας μια πρακτική αιώνων στην οργάνωση του τοπίου. Με ελάχιστες παρεμβάσεις, οι χωρικές ποιότητες και οι κινήσεις του κήπου οργανώνονται σαν μια μεγάλη υπαίθρια οικία. Μικροί χώροι ανάπαυσης, ξέφωτα, σκαλοπάτια, περάσματα και μερικά νέα ενδημικά οπωροφόρα δέντρα βρίσκουν τη θέση τους κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Μια νέα διαδρομή διασχίζει τον κήπο ακολουθώντας τα υπάρχοντα ίχνη. Προσπαθεί μάλλον να δώσει κατευθύνσεις, με τη χρήση σημειακών αρχιτεκτονικών στοιχείων και δέντρων, παρά να στρώσει μια συνεχή επιφάνεια.

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Το δωμάτιο κρατά το αποτύπωμα του προϋπάρχοντος «σταυλιού» και τη σχέση του με το τοπίο. Ταυτοχρόνως, οργανώνει το πλαίσιο των διακοπών μιας οικογένειας, προτείνοντας λύσεις για τις βασικές ανάγκες μιας λιτής διαβίωσης στην ύπαιθρο. Ένα υπερυψωμένο κρεβάτι-αποθηκευτικός χώρος, ένας νεροχύτης-παράθυρο, μια εστία-πάγκος κουζίνας και ένα ανοιγόμενο λουτρό-ντουλάπα στον εξωτερικό διαμπερή χώρο ανάμεσα στην οικία και την επόμενη αναβαθμίδα- που ξυπνά μνήμες του «μέρους» στον κήπο. Το δωμάτιο με τη θέση του ορίζει δύο νέους εξωτερικούς χώρους. Έναν «περίβολο» και μια «πίσω αυλή» με διαφορετικές χωρικές ποιότητες, σχέσεις με το τοπίο, προσανατολισμούς και σκιάσεις από τις βελανιδιές. Η αρχιτεκτονική του έκφραση χρησιμοποιεί ως βάση την τοπική γλώσσα και την εμπλουτίζει με σύγχρονα στοιχεία και πρακτικές.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Το τελικό αποτέλεσμα αποτελεί προϊόν συνεργατικής σύλληψης και επιτόπιας κατασκευής του αρχιτέκτονα και των τοπικών μαστόρων. Έγινε κατά το δυνατόν χρήση τοπικών υλικών και σπολίων, καθώς και τοπικών κατασκευαστικών τρόπων. Τα υπολείμματα μιας κατασκευαστικής φάσης ενσωματώνονται και γίνονται σχεδιαστικές λύσεις για την επόμενη. Κοινές λύσεις, που χαρακτηρίζουν τον τοπικό κατασκευαστικό πολιτισμό, γίνονται φορείς εξομοίωσης υλικοτήτων, ιδεών και λύσεων που έρχονται από πιο μακριά.