Κατοικια διακοπων στη Φολεγανδρο

Η κατοικία είναι κτισμένη κοντά στη Χώρα της Φολεγάνδρου σε οικόπεδο με κλίση και θέα προς τη θάλασσα. Η διάσπαση της κτηριακής μάζας σε μικρότερους επί μέρους όγκους αποτέλεσε κεντρική συνθετική επιλογή που επέτρεπε την καλύτερη ενσωμάτωση της νέας κατασκευής σε έναν τόπο με μεγέθη κτηρίων σημαντικά μικρότερων αυτών που η σημερινή νομοθεσία επιτρέπει. Η απόφαση της διολίσθησης των επί μέρους όγκων δημιουργεί ενδιάμεσους χώρους, καλυμμένους ή υπαίθριους, κλειστούς ή ανοικτούς.

Οι τέσσερις λίθινοι όγκοι του κτηρίου στεγάζουν αντίστοιχα τις λειτουργικές ενότητες καθιστικού, κουζίνας, χώρων ύπνου και ξενώνα με πατάρι. Η απομάκρυνση των όγκων δημιουργεί τον ενδιάμεσο χώρο της εισόδου που προεκτείνεται παράλληλα με το καθιστικό, με τον ξύλινο εξώστη που δημιουργεί την αίσθηση της ‘αιώρησης’ κι έχει θέα προς την απόκρημνη βορειoανατολική ακτή του νησιού. Αντίστοιχα, μεταξύ κουζίνας-καθιστικού, στον μεταβατικό χώρο που δημιουργείται, στεγάζεται το φαγητό, προς τη δύση.

Η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου στοχεύει στην κατά το δυνατόν ελαχιστοποίηση των παρεμβάσεων στο οικόπεδο. Η κάθοδος με ράμπα από το επίπεδο του δρόμου οδηγεί στο πλάτωμα της εισόδου, που οργανώνεται και με τη βοήθεια του όγκου του ξενώνα, με τρόπο ώστε να δημιουργεί έναν υπαίθριο χώρο σχετικά προστα- τευμένο από τα αιγαιοπελαγίτικα μελτέμια. Η ανάγκη προστασίας από τον αέρα εκφράζεται και στον σχεδιασμό της αυλής της κουζίνας στη δυτική πλευρά που περιβάλλεται από ψηλό τοίχο προστασίας κατ’ αναλογία των κατασκευών που υπάρχουν στο νησί για την προστασία των οπωροφόρων δέντρων, των ‘δεντρόσπιτων’.

Η επιλογή των υλικών, που ικανοποιούν την αντοχή τους στις σκληρές συνθήκες της περιοχής, έγινε και με κριτήριο την καλύτερη δυνατή ενσωμάτωσή τους στο τοπίο. Η τοπική γκρίζα πέτρα στις λιθοδομές και το ανεπίχριστο και άβαφο σκυρόδεμα στα δευτερεύοντα στοιχεία των όψεων (πρέκια, λαμπάδες, ποδιές και στέψη), ενσωματώνονται στο περιβάλλον κι οι όγκοι αναδύονται από το έδαφος σαν φυσική του προέκταση. Τα ξύλινα στοιχεία στο χρώμα των φύλλων της ελιάς, τα πελεκημένα δάπεδα στον περιβάλλοντα χώρο, οι τσιμεντοκονίες κι οι ανεπίχριστες οροφές εσωτερικά, συμπληρώνουν τις βασικές επιλογές. Οι μονώσεις των δωμάτων προστατεύονται με κροκάλες που, σε συνδυασμό και με τις λοιπές αποφάσεις, όπως το φωτιστικό άνοιγμα της οροφής, συμβάλλουν στην επεξεργασία της ‘πέμπτης όψης’ που λόγω της υψομετρικής θέσης του κτηρίου σε σχέση με τον βασικό δρόμο της Φολεγάνδρου, αποτελεί, ίσως, την πιο χαρακτηριστική του άποψη.