Κατοικια στο Πανοραμα

Η διώροφη κατοικία βρίσκεται σε πλαγιά στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης με θέα προς την πόλη και το Θερμαϊκό κόλπο και σχεδιάστηκε αρχικά το 1963 από το Δημήτρη Φατούρο. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 κατασκευάστηκε επέκταση στην άνω στάθμη της. Το βασικό ερώτημα στην αναδιαμόρφωση της κατοικίας αφορούσε στον τρόπο με τον οποίο το κτίριο θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες απαιτήσεις διαβίωσης των νέων ιδιοκτητών του, διατηρώντας παράλληλα τον αρχικό του χαρακτήρα.

Η απάντηση δόθηκε μέσα από μια προσεκτική και λεπτομερώς επεξεργασμένη στρατηγική χειρισμού της μνήμης και συνέχειας, στο πνεύμα του μοντέρνου κινήματος περί εξέλιξης του κτιρίου στο χρόνο, όπου το κτίριο εξελίσσεται και εντάσσεται στον αστικό ιστό και στην ανασύσταση της ανθρώπινης κοινότητας που κατοικεί σε αυτό, χωρίς να χάνει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. 

Το εξωτερικό του κτιρίου διατηρεί τα βασικά χαρακτηριστικά της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, σύμφωνα με τον αρχικό του σχεδιασμό. Το σύστημα αιθρίων, βασικό στοιχείο της αρχικής διάταξης της κατοικίας, διατηρείται και εμπλουτίζεται με αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην ενίσχυση της σχέσης του «μέσα» και του «έξω», εξαλείφοντας ή ελαχιστοποιώντας τα όρια μεταξύ τους. Διαφορετικού τύπου φυτεύσεις, συμπληρώνουν την παραπάνω συνθήκη, προσδίδοντας ανάλογα με το είδος της φύτευσης, διαφορετικές ποιότητες φωτισμού και σκίασης σε κάθε αίθριο. 

Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας των υλικών, επιλέγονται στα αίθρια μεταλλικά κουφώματα λεπτής διατομής, ενώ τα τελειώματα των δαπέδων και η οικονομία στην παλέτα υλικών απαλείφουν τα αυστηρά όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου και εντείνουν την έννοια των πολλαπλών «φυγών» όταν βρίσκεσαι στο εσωτερικό της κατοικίας. Η ελιά κοσμεί το κεντρικό και μεγαλύτερο αίθριο της κατοικίας προσδίδοντας συμβολικό χαρακτήρα στην καρδιά του κτιρίου, την ίδια στιγμή που τα αναρριχητικά φυτά, στο μικρότερο αίθριο, προσφέρουν ένα συνεχόμενο παιχνίδι φωτός και σκιάς.  

Το κύριο υπνοδωμάτιο της κατοικίας μετατοπίζεται σε θέση πρωτεύουσας σημασίας στο κτίριο με θέα τόσο προς την πόλη όσο και προς τη θάλασσα. Παράλληλα σχεδιάζεται στο πίσω μέρος της ένας νέος τύπος αιθρίου, που κάνοντας αναφορά στο υφιστάμενο σύστημα, αποκτά έναν πιο εσωστρεφή χαρακτήρα και λειτουργεί σαν μια ιδιωτική αυλή.

Τα παιδικά υπνοδωμάτια στρέφονται προς τον κήπο και αποκτούν μια πιο άμεση σχέση με τον εξωτερικό χώρο. Στην κάτω στάθμη διαμορφώνεται ένα νέο καθιστικό για την οικογένεια που συνδέει τους κύριους χώρους διαβίωσης της άνω στάθμης με τον κήπο και τη νέα κολυμβητική δεξαμενή. 

Οι επιλογές των υλικών, όπως το ξύλινο δάπεδο με το μοτίβο ψαροκόκκαλου, τα ξύλινα κουφώματα και η χρήση μαρμάρου έχουν αναφορές στην αρχιτεκτονική του Μοντέρνου.