Διεθνης αρχιτεκτονικος διαγωνισμος για Νεο Μουσειο Bauhaus

Το Μουσείο του Bauhaus είναι ένα ‘ανοικτό τετράγωνο’, ένα ξεδίπλωμα, που συγκεντρώνει κινήσεις από τους βασικούς άξονες της πόλης και το έδαφος του πάρκου, σαν χωνευτήρι, για να τις κατευθύνει, μέσα από μια ανοδική πορεία στο ανοιχτό αίθριό του, την καρδιά του μουσείου, και από εκεί, σταδιακά ψηλότερα, στις μόνιμες εκθέσεις. 

Συγκροτείται από βασικά, μη περαιτέρω αναλύσιμα, δομικά στοιχεία, όπως ο στύλος και η πλάκα -γραμμή και επίπεδο-, που συναρμόζονται μέσα από συνθετικά δίπολα (κινητικό-σταθερό, ανοικτό-κλειστό, φως- σκιά, βαρύτητα-αιώρηση, κ.ά.), που αποτέλεσαν βασικό πεδίο διδασκαλίας και έρευνας του Bauhaus και των δασκάλων του. 

Συνιστά, επίσης, ένα πυκνό δίκτυο αναφορών στο κατασκευαστικό ήθος του Bauhaus, στο πνεύμα της διδασκαλίας του, καταδεικνύοντας το ειδικό νόημά της, όχι ως νεκρό, παρελθοντικό εγχείρημα, αλλά ως διαρκή αφετηρία της σύγχρονης καθημερινής ζωής, της τέχνης της και του πολιτισμού της. 

Οι πτυχώσεις του διαμορφωμένου εδάφους δημιουργούν ένα δίκτυο μικροεστιών ποικίλων υπαίθριων δραστηριοτήτων, συμπληρωματικών των εσωτερικών χώρων (κυλικείο, χώρος εκδηλώσεων, υπαίθριες κερκίδες, πρανές ανάπαυσης στον ήλιο κ.ά.), μια αλληλουχία εκδηλώσεων αστικής ζωής που μεταμοσχεύουν το μουσείο στην πόλη σαν οργανικό μέλος της. Η κίνηση προς το αίθριο σημαίνεται από το αιωρούμενο στέγαστρο και τη δυναμική απόληξή του προς τον ουρανό. Σε συνδυασμό με το έδαφος, δημιουργεί ένα χωνί προς το εσωτερικό. Το νερό στο κεκλιμένο επίπεδο της εισόδου προετοιμάζει σταδιακά τον επισκέπτη προς αυτήν.