Δοχειο

Η πρόταση στοχεύει στην απομυθοποίηση της ιδέας της ‘μοναδικής εμπειρίας διαμονής’, η οποία υποβαθμίζει την αρχιτεκτονική σε ένα ευτελές εναλλάξιμο σκηνικό, ένα περιτύλιγμα το οποίο συμβάλλει στη συνάρτηση της φιλοξενίας με το πρωτόκολλο των αστεριών του ξενοδοχείου και στον μετασχηματισμό του ιδανικού του ταξιδιού. Σε αντίθεση με τα λοιπά (ξένων) δοχεία, το δοχείο δεν είναι ένα δωμάτιο. Είναι μια μονάδα η οποία περιέχει τον απαραίτητο εξοπλισμό ενός δωματίου φιλοξενίας. Χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες που ικανοποιούν τις ανάγκες του χρήστη για ξεκούραση, υγιεινή και διημέρευση. Όντας ανεξάρτητο από το αρχιτεκτονικό του περίβλημα, μπορεί να εφαρμοστεί παντού, μέσα σε οποιουσδήποτε τέσσερις (ή και παραπάνω) τοίχους της πόλης. Αντιστεκόμενο στην κουλτούρα του genius (interius) loci -δηλαδή του ξενοδοχείου ως προορισμού- } το δοχείο τοποθετείται απέναντι στην ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η αρχιτεκτονική των εσωτερικών χώρων, θέτοντας το εξής ερώτημα: μπορεί το εσωτερικό να λειτουργήσει ως ένας μηχανισμός στοχασμού ή, με άλλα λόγια, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα μέσο, μέσω του οποίου σκεφτόμαστε και όχι, απλώς, μέσα στο οποίο σκεφτόμαστε;